We spraken af op het kerkhof om samen naar het graf van papa en mama te gaan, we troffen het graf aan onder de herfstbladeren. Opnieuw was ik blij dat ze daar nu sámen liggen.
Traditiegetrouw maken we dan een selfie, deze keer dus bij het graf. Best gek, maar we voelden ons daar helemaal niet verdrietig, eerder tevreden, zoals we ook tevreden zijn over hoe mama's laatste weken verlopen zijn en hoe mooi het afscheid was.
Dankbaar voor álles.
We maakten een herfstwandeling door het bos op het landgoed waar mama's verpleeghuis staat.
Het was fijn om elkaar in een rustige setting te zien en te spreken na alle gebeurtenissen in de laatste maanden.
Ik had niet gedacht dat de afwikkeling van de zakelijke kant zóveel voeten in de aarde zou hebben en hoe vaak de belastingdienst komt innen voordat de nalatenschap rond is: inkomstenbelasting, vennootschapsbelasting, erfbelasting, maar geleidelijk worden er vorderingen gemaakt. Ik praatte de heren bij.
We eindigden met een gezellige lunch.
Volgend jaar weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten