Vandaag had ik afgesproken om met een klein groepje te gaan wandelen bij Baarn. Buienradar liet de eerste uren droog weer zien en daarna zou er een enorme hoeveelheid regen van links naar rechts over het Gooi schuiven.
Toen ik in de auto door de dikke mist en motregen de 50 km lange afstand reed, vroeg ik me wel af waar stoer gedrag overgaat in volstrekte waanzin, maar ach, ik reed gewoon door.
Het was heerlijk om even de zolderklussen te ontlopen en niet wéér op mijn knietjes over de kranten rond te kruipen en boven verfpotten te hangen.
We verzamelden bij café de Generaal bij station Baarn en na de koffie liepen we de bossen in.
Ik heb al eens eerder geschreven dat de Trage Tochten voor 70% over onverharde paden gaan, deze keer ook. Veel beukenbos met mooie grote lanen. Aanvankelijk liepen we tussen de wandelaars met honden in alle soorten en maten, maar even verderop werd het rustig.
En de herfst blijft maar duren en de paddestoelen blijven intrigeren, dus ik blijf er maar foto's van maken.
We waren met een pelgrimsgezelschap, dus er werden Caminoverhalen en -plannen gedeeld. Mijn eerstvolgende Camino staat gepland in april, dat duurt nog wel even, maar het vooruitzicht is al fijn.
Halverwege streken we neer op banken buiten (binnen was het heerlijk warm, maar vol), waar we met dikke kussens, dekentjes en handschoenen aan wat aten en dronken.
Het was een prachtige wandeling, ik kom hem zeker nóg eens lopen.
En, oh wonder, we hielden het helemaal droog. Toen ik om een uur of drie in de auto stapte, begon het op het moment dat ik het sleuteltje in het slot stak te hozen en ik reed met zwiepende ruitenwissers naar huis.
Toen ik thuis de keuken instapte, rook het er heerlijk. Marcel bleek bezig te zijn met een heerlijke, winterse stoofpot met donker Leffe bier.
En nu zitten we met een kaarsje aan te genieten van een glaasje glühwein. Heerlijk na zo'n winterse wandeling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten