Inmiddels houdt de zolder ons al wekenlang bezig. Het gaat zoals met de meeste projecten hier in huis: opgewekt beginnen en dan blijken er áltijd weer nieuwe klussen uit voort te komen, zodat alles wat we doen langer duurt dan we tevoren denken.
Inmiddels zijn we al een heel eind gevorderd!
De eerste weken zijn we voortvarend spullen af gaan voeren, weg gaan brengen naar kringloop en stort en verkochten we van alles op Marktplaats.
Het hele dak is tot aan de vloer dicht gemaakt en afgetimmerd, er is gestuct, alles is maagdelijk wit geverfd, alle elektrische leidingen zijn uit zicht omgelegd, open stukken in de vloer zijn gerepareerd en er ligt een boardvloer over de planken heen én.....let op de plintjes.
Gister heeft Marcel een stevig opbergrek gekocht, in elkaar gezet en op steunbalkjes achter de schoorsteen gezet (pastte precies!)
Is het niet prachtig?
En vandaag was daar het moment dat ik spulletjes kon gaan schoonpoetsen en neerzetten (terwijl Marcel er niet was, zodat ik geheel de vrije hand had om het naar mijn goeddunken in te delen), dát was leuk en dankbaar werk!
Een keurige rij met speelgoed, let op de details: stickertjes met wat er in zit! Barbies, Playmobil, dino's, poppen, babykleertjes die té schattig zijn om weg te doen. De wieg onder een lakentje en straks mijn jaren 50 kinderwagen.
Eerder hadden we de fase van weemoed bij alle baby- en kinderspullen die we in handen kregen en kampeerspullen die herinneringen aan de vele kampeervakanties met de kinderen terugbrachten. Wat was ik trots op mijn viertal als ze in de bergen voor me liepen met hun rugzakjes.
Vandaag ging ik verder terug, naar mijn tienerjaren en de eerste jaren dat ik op kamers woonde.
Wie is er ook van 1956 en herkent deze singletjes? Ik was groot fan van de Poppys en David Cassidy. Ik ben zelfs met vriendin Mildred door papa naar een optreden van de Poppys gebracht in de Oude Rai in Amsterdam, waar we een handtekening van Bruno scoorden!
En toen de elpees, die we al járen op zolder hebben staan, de brave platen van mij (John Denver, Kinderen voor kinderen, Abba), een enorme hoeveelheid gezamenlijke klassieke platen en de jaren zestig popmuziek van Marcels tienerjaren (Deep purple, Beatles, Pink Floyd).
Mijn platenspeler deed het nog en mag ook overleven.
Ook het electrisch oventje dat ik van mama kreeg toen ik op kamers ging heeft een plekje op het opbergrek gekregen. Hoeveel taarten en ovenschotels daar niet in gebakken zijn! (zou het écht gebeuren dat één van de kinderen daar nog iets mee gaat doen?)
Ons oude turfkacheltje uit de Ceciliasteeg heeft een prominent plekje gekregen. We woonden toen in een voormalig turfpakhuisje in de binnenstad van Haarlem. De eerste tijd verwarmden we met turfstoken ons nauwelijks bewoonbare achterhuisje.
Na alle plaatjes van een keurig opgeruimde zolder deel ik ook de aanblik van de rest als ik me omdraai, dan zinkt de moed me in de schoenen!
Maar we gaan stug door, de chaos móet bedwongen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten