De scholen in Costa Rica zijn sinds corona dicht, de laatste maanden was er twee of drie keer in de week een ochtendje school en om onduidelijke reden is er dan opeens twee weken weer géén les.
Abel is 7 jaar oud en leerde in coronatijd thuis van Maarten lezen, schrijven en rekenen. Pas kreeg ik dit vieze-woorden-dictee doorgestuurd. Ik stel me zo voor dat Abel en Luuk stiklachend de meest vieze woorden aan het bedenken waren, die Abel vervolgens (foutloos!) op papier zette.
Er wordt hard gebouwd aan een laboratorium nabij de studenten gebouwen, ze blijven doorgroeien en ontwikkelen.
Én ze blíjven groeien, pas werd er wéér een stuk bos aangekocht om te beschermen.
Maarten is bij een potje voetbal met de studenten tegen de locals uit San Miguel flink geblesseerd geraakt doordat hij met grote vaart tegen zijn knie gelopen werd. De knie die eerder al eens een meniscus operatie onderging werd dik en pijnlijk, de huisarts puncteerde er 40 cc bloed uit!
Via via heeft ie nu krukken en strompelt hij rond in huis. Nu blijkt eens temeer dat het leven daar op de farm met het huis boven op de helling en de expedities naar het reservaat alleen maar mogelijk zijn met een normaal gestel en een goede gezondheid.
Nu maar hopen dat het vanzelf herstelt, duimen jullie mee?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten