Lunch voor 10 personen

Ik ben al jaren kookvrijwilliger in het hospice. Vandaag was er een training voor zorgvrijwilligers en heb ik gereageerd op een oproep om de lunch te verzorgen.

Nu had ik zelf die training al eens gedaan en gezien hoe leuk een andere kookvrijwilliger het had aangepakt, dus wilde ik óók goed voor de dag komen. 

Zo stond ik gister al uien, pompoen en wortel te hakken en te snijden voor een soep die ik vast voorbereidde en in de kelder wegzette. 

Vanmorgen om 9 uur stond ik al bij de Lidl (omdat ze daar van die lekkere verse harde broodjes hebben) voor de boodschappen. 

Ik maakte bruine broodjes met geitenkaas, zongedroogde tomaatjes, olijf en geroosterde pijnboompitjes en witte broodjes met hummus, kappertjes en gekookt ei (van onze eigen kipjes).

Ik reeg druiven aan een stokje (nageaapt van Nanda, het voelde alsof ik een tractatie voor een jarige op school stond te knutselen), sneed verse vijgen in tweeën en nam een schaal mandarijnen mee. 

Als drankje had ik karnemelk en karaffen prikwater met verse munt mee.

Ze vonden het lekker en gaven volop lieve complimentjes, want zo zijn die zorgvrijwilligers: altijd lief voor elkaar. 

Het was heel leuk om te doen, maar ik was blij dat ik om half drie thuis lekker even op de bank onderuit kon zakken. 

Hoewel je wéét dat niemand iets onaardigs zal zeggen als het niet helemaal geslaagd zou zijn, maak ik me tóch zenuwachtig van te voren of het allemaal wel lekker genoeg zal zijn en of ik wel op tijd klaar ben. Ik zou die stress in de keuken van een restaurant zoals bij zoon Wouter (die juist gister promoveerde van chef-de-partie patisserie naar de functie van sous-chef bij restaurant Pand 33 in Utrecht 😊) elke dag heeft écht niet aankunnen! 

Hoe deed ik dat in het ziekenhuis met in het huis patienten op de IC, de afdeling én de SEH waar ze me soms tegelijkertijd nodig hadden? Ik weet het niet meer, maar ik ben blij dat ik me nu alleen nog maar over dit soort zaken druk hoef te maken!