En toen was die lange maand tóch opeens voorbij. Het was heerlijk om ze hier te hebben, maar het was ook goed om te merken dat ze weer zin kregen om naar hun eigen plek terug te gaan.
En nu maar hopen dat met het stijgen van de Covid-vaccinatiegraad de studenten weer gaan komen. Behalve de financiële input hebben ze ook de sociale input en de projecten met de studenten weer nodig om hun leven inhoud te geven.
Ik bracht ze om 6 uur vanmorgen al naar het vliegveld en kroop thuis nog 'even' in bed om vervolgens als een blok in slaap te vallen tot in de vroege middag!
En dan volgt de grote opruimactie en vis ik dino's uit het grind, vind ik op de gekste plekken legoblokjes, pijltjes, knutselaar en tekeningen, vouw ik kleertjes, ruim ik alle speeltjes uit het bad op en draai ik een paar wasmachines met beddengoed.
Het gevoel van weemoed heeft een paar dagen nodig om weg te trekken, wat blijft zijn de fijne herinneringen en een smartphone vol foto's!
We hebben het heel fijn gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten