Het was weer eens tijd voor een bezoekje aan schoonmama, ook wel moeder Lies of oma Bé in Haarlem.
Vorig jaar kochten we een tuinbankje voor haar en pas een stoelparasolletje. Nu het weer zo mooi is, zit ze daar 's morgens heerlijk haar kopje koffie te drinken (en om vier uur een wijntje 😉).
Zij heeft weer een andere vorm van tuinieren, die goed bij haar aard past. Haar makke is dat ze geen onkruidje weg kan halen als er een leuk bloemetje aan zit (of er nog aan zal gaan komen!), zodat het geheel één grote chaos is. Zelf kan ze het met haar 92 jaar niet meer, maar voor haar tuinman is het lastig werken als ze steeds roept: nee Pieter, laat die nog maar even staan!
Met mijn PlantNet-app zag ik met de klok mee de ossentong, een teunisbloem in knop, het kruipend klokje (een wilde campanula), die links boven ben ik vergeten en in het midden een akelei die is aan komen waaien.
Zulke bloempjes zijn toch veel te mooi om weg te halen.
Dat geldt ook voor deze miezerige kamille die zijn best doet tussen de stenen uit te piepen.
En hier wees ze me op een 'origineel madeliefje'. 'Heb jij die niet? Wil je een polletje mee? '
In de achtertuin tiert de puntwederik welig, ik schepte een paar polletjes uit voor in mijn tuin. Het schijnt als onkruid te groeien, maar bij mij wil het juist niet zo goed. Nog maar eens proberen.
Deze twee sparren hebben (net als mijn vingerhoedskruid) hun bakermat in de Ardennen. Moeder Lies ging altijd mee op die vakantieweken met ons gezin in het voorjaar. In twee opeenvolgende jaren kwamen deze als ieniemienie zaailingen mee van daar.
Na twintig jaar krijg je dan zóiets!
Heerlijk toch als je zo van alles in je tuintje genieten kan (ook al is het bij elkaar een bende)?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten