Ik voel me als een zwangere vlak voor de uitgerekende datum en ben vandaag druk in de weer geweest met stofdoek, stofzuiger, dweil en schoon beddengoed om alles in orde te maken.
Straks kan ik eindelijk mijn grootmoederlijke gevoelens de vrije loop laten: verwennen en verrassen!
De Costaricanen hebben bij ons één familiekamer, ze slapen hier nog steeds met zijn vieren bij elkaar. Kijken of Luuk nog in het kinderbedje past!
De jongens zijn nu helemaal gek zijn op Pokemon, dus ben ik natuurlijk op jacht geweest naar dekbedovertrekken, één via Marktplaats en één bij het Kruidvat.
Ik heb nu al plezier bij de gedachte dat ze teleurgesteld zijn als ze willen hebben wat de ander heeft en dat ik dan kan zeggen: draai hem maar om! Gemeen hè?
(Maarten en Hanneke, nog niet verklappen hoor, van die dekbedden!)
Het bed van Maarten en Hanneke staat ook klaar, maar je ziet er wel direct aan dat ik geen goede gastvrouw zou zijn voor een B&B, al die kreukels! Wat een oervervelend werk is dat zeg, bedden opmaken (maar nu ik het zo zie zal ik het toch nog maar even wat glad gaan strijken)
Marcel heeft zich bij het maken van deze kamer uitgesloofd om een sfeer te maken waar onze biologen uit de tropen zich thuis kunnen voelen.
Maartens verzameling opgezette vogels, een tropenhelm en een verrekijker, en dan ben ik de piranha uit Suriname die op de kast staat nog vergeten.
We hebben ooit van oud collega Bert Brinkman een opgezette krokodil gekregen, een relikwie uit zijn jaren in Suriname. We hebben wel eens overwogen die onder het bed van de jongens te leggen, maar dat hebben we de jonge kinderzieltjes toch maar niet aangedaan!
In de afgelopen maanden zijn er ettelijke bestellingen afgeleverd die Maarten en Hanneke hebben gedaan, in Costa Rica een pakketje bestellen en thuis bezorgd krijgen is geen optie. Er wordt niet eens post bezorgd in hun dorpje.
Ik heb de afgelopen maanden twee pakketten vol schoolspullen, cadeautjes en kleertjes retour gekregen, die hebben zelfs het postkantoor in het nabij gelegen stadje Batan niet bereikt!
Bij het laatste bezoek hebben de jongens een aantal van de schatten die ze hier vonden en kregen achtergelaten. Ze zijn sindsdien helemaal geobsedeerd door stenen die ze vinden tijdens hun dagelijkse wandeling 'de berg op'. Ze hakken ze (met gevaar voor splinters in hun ogen!) doormidden in de hoop dat er kristal in zit.
Marcel wordt regelmatig gebeld na een nieuwe vondst en moet dan zijn oordeel geven. Zij hebben de indruk gekregen dat Marcel een autoriteit is op dit gebied.
Er zijn pas in het najaar meerdere mineralen- en fossielenbeurzen, maar we hebben wél twee adressen gevonden van winkels met stenen en mineralen in Gouda, daar wil Marcel graag met ze naartoe.
Ik kocht vandaag nog een paar leuke kleertjes voor de jongens, als ik nu kijk wat ik heb verzameld in de laatste maanden is het veel te veel! Dat krijgen ze nooit mee naar huis!
Vanmiddag hadden we kookoverleg in het hospice; de tijd werd moeiteloos gevuld met discussies over soep, pannen, borden en aanverwante zaken. Ik nam na afloop het pannenbestand onderhanden, repareerde een kapotte deksel, bestelde wat platte borden bij, struinde de Blokker en de HEMA af op zoek naar kleine pannetjes en bestelde er uiteindelijk één on line.
Je kunt maar druk zijn!
En nu, nog vijf nachtjes slapen!
The red-eyed treefrog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten