Helmantel

              Assen, de stad van Bartje

Wat een geweldige dag! 

Een dagje uit met mezelf naar Assen, een treinreis van twee uur! Voor een tentoonstelling van de schilder Helmantel.

Ik maakte voor het eerst kennis met zijn werk in de Grote Zaal van het Hofpoortziekenhuis waar ik 20 jaar als internist heb gewerkt. Daar hing een enorm stilleven van hem aan de wand achter het podium. De Grote Zaal werd voor vele doeleinden gebruikt: de stafvergaderingen, symposia, nascholingsactiviteiten, recepties en ook een Sinterklaas feest voor kinderen van werknemers (waarbij ik me voortdurend zorgen maakte of er in de hectiek van het feest geen hollend kind tegen het doek aan zou rennen! 😖)

Het heeft me vanaf het eerste moment dat ik het zag gefascineerd. Het is geschilderd alsof het een 17e eeuws schilderij is met aandacht voor detail, compositie, lichtval, vouwen in het damasten tafelkleed, het betoverde me. 

Bij mijn afscheidsreceptie (ín die Grote Zaal) werden door de ziekenhuisfotograaf foto's genomen om een fotoboek te maken. Ik vroeg hem om ook een foto van het doek te maken voor in het boek; ik kreeg later een mooi fotoboek, maar zonder die Helmantel, 'ach ja, sorry, vergeten!'

Enkele maanden geleden zou ik met Cecilia de tentoonstelling in Assen bezoeken, mede door de afstand hadden we er een driedaags programma van gemaakt met hotelovernachtingen en wandelingen, helaas, een paar dagen ervoor werden de musea gesloten en ging het feest niet door. 

Vandaag de herkansing! 

Ik begon na de treinreis met rondwandeling en een bezoekje aan Bartje gevolgd door een luxe, overdadige lunch op een zonnig terras in Assen. 

Het Drents Museum is geweldig mooi, een oud en een nieuw gedeelte met prachtige ruimtes.

Ik had een afspraak met tijdslot, wat een genot om zoveel ruimte te hebben en zonder anderen te hinderen (en zelf gehinderd te worden!) vrij rond te kunnen lopen. 

Om het bezoek aangenamer te maken kon je met een barcode inloggen op een afspeellijst van Helmantel op Spotify en muziek luisteren op je telefoon met je eigen oortjes.

Voor creatieve bezoekers lag er mooi tekenpapier met een potlood klaar en werd door de tentoonstelling heen tips gegeven hoe te kijken en hoe een stilleven op te zetten. Aan het eind werden schetsen achter gelaten en opgehangen. Da's bijzonder toch?

Er was zelfs een tafel met spullen die je zelf mocht pakken en neerzetten om iets te proberen. 

Er was een filmpje met de schilder in zijn atelier met rechts een raam op het noorden (waar voor een kunstenaar blijkbaar de mooiste, regelmatigste lichtinval door binnenkomt). 

Het was grappig om op de schilderijen te zien dat hij zijn composities veelal op dezelfde lokatie positioneert, kijk maar naar de lichtinval op bovenstaand schilderij. 

In het glas vind je in meerdere schilderijen de reflectie van het raam en de kunstenaar zelf. 

Toen ik een detail uit dit uienstilleven wilde fotograferen herkende mijn superintelligente Samsung dat het om voedsel ging en veranderde het beeld op de display opeens in de stand 'voedsel optimalisatie' en werden de uien heel anders van kleur, dat was niet de bedoeling. Later ontdekte ik hoe je dat ook uit kunt zetten. 

Dit schilderij werd in opdracht van een Woerdense kaasboer gemaakt en werd door de eigenaar uitgeleend voor de tentoonstelling

Er werden ook voorwerpen tentoongesteld (zoals de Chinese kastjes, de pot en de fles op de foto rechtsonder) die hij geschilderd heeft (de andere twee foto's)

Tot slot kon je een briefje schrijven aan Helmantel zelf en het aan de muur hangen. 

Misschien heb ik één van jullie wel enthousiast kunnen maken, leuke aanrader voor deze zomer, de tentoonstelling is tot september verlengd. 

Trouwens, ik liet niets zien van de kerkinterieurs die hij ook schildert, want daar 'heb ik niet zoveel mee'.

Tot slot pikte ik nog even een paar Drentse veenlijken mee, dronk ik muntthee in het museumcafé, kocht ik een prachtig dik boek over Helmantel en zijn werk en zag ik dat ik moet stoppen, want ik heb mijn telefoonbatterij leeggebruikt en ik moet nog naar huis!