Kijk nou eens hoe onze Anne eruit ziet! Haar bontjas laat steeds verder los, ze heeft eronder een mooi zwart, kort vachtje. Als het geleidelijk helemaal loskomt hoeft ze niet eens meer geschoren in de zomer!
Het ziet er nu wel een beetje mal en sjofeltjes uit!
Voor vandaag stonden er wat schoonmaakklusjes op het programma en een kookdienst in het hospice.
De dag veranderde in één klap toen ik om negen uur een appje van Mildred kreeg met de vraag of ik een drukke agenda had of dat we iets af konden spreken.
Onze vriendschap begon op het pleintje van de Burgemeester van Lennipweg in Heemstede waar we buurmeisjes waren toen we drie jaar oud waren, en heeft alle levensfasen en verhuizingen overleefd.
Ik sprong (na een check in de tuin bij de schaapjes, wéér niks) in de auto naar Hoofddorp, waar ik met enige vertraging (afgesloten weg, omleiding, een open brug en achter een vuilniswagen op een dijkje) op de koffie kwam.
We liepen er in winterjas met sjaal om door het voormalig Floriade terrein met wandelbos en vijver, waar een koude wind waaide.
Tot onze grote verrassing was het op het strandterras aan de plas héél beschut én de zon ging schijnen, zodat we een zomerse lunch aten, zónder jas! Wat een luxe na al die maanden!
Morgen weer storm en regen!
Ik was om over vier in het hospice om voor drie bewoners te koken: eerst de wensen opnemen, dan de boodschappen en vervolgens koken en braden én een grote pan soep maken en die deed me de das om.
Voor de wortelsoep moest ik een kilo wortels en knoflook en uien snijden, koken, pureren (blaar op mijn onderarm van een hete spetter). Ik was tot over zevenen in de weer en eindigde tussen de stapels vieze pannetjes.
Volgende keer maak ik de soep wel thuis, té veel stress.
NB Morgen naar de kapper, advies van Mil: niet te kort hoor! 🤣🤣
Geen opmerkingen:
Een reactie posten