Moeder Lies logeerde deze week een paar dagen hier (best inspannend), ik bracht haar gister terug naar Haarlem en maakte na thuiskomst even een wandelrondje om mijn eigen ruimte weer te voelen.
Morgen komt er nóg meer ruimte voor mijzelf als ik met Cecilia de Walk of Wisdom ga lopen, een week alles achterlaten.
Een jaar geleden vertrok ik rond deze tijd naar Zuid Spanje voor de Via de la Plata, begin maart keerde ik voortijdig terug in verband met corona.
Deze tocht is uitgezet door een stel idealisten die hopen dat de wandelaars tijd en ruimte nemen in hoofd en hart om tot innerlijke wijsheid te komen. Ze adviseren om tijdens het lopen je mobiel uit te zetten om geen onnodige prikkels binnen te krijgen, niet afgeleid te worden door anderen/iets anders dan alleen de natuur, de omgeving, het wandelen.
Wij verbeelden ons dat we al voldoende spirituele pelgrimservaringen hebben beleefd om ons zo te moeten afzonderen, dus die mobiel gaat wel mee. 😉
Ik heb wel met het morele dilemma geworsteld van het wandelen tijdens de lockdown. Het is het veiligst voor iedereen om de deur niet uit te gaan en niemand te zien. Maar ... het wordt ook aangemoedigd om te bewegen en de natuur in te gaan, alleen of met één andere persoon en dat ga ik doen.
Op de overnachtingsadressen zullen we het contact met gastheer/gastvrouw zoveel mogelijk beperken.
Ik vind dat het kan, dus nog even en we gaan!
Vandaag heb ik de 'paklijst wintercamino' uitgeprint en ben ik al mijn spulletjes bij elkaar gaan zoeken. Er hoeft geen slaapzak mee, dat scheelt ruimte.
De weersvoorspellingen zijn zó goed, dat er lenteweer voorspeld wordt met temperaturen tot 20(!) graden, maar ik neem mijn handschoenen tóch maar mee. Mijn wintermuts kan ik misschien beter thuislaten, maar de winterjas? het winter thermo-ondergoed?
Oh die dilemma's en die onrust voor vertrek, ik houd ervan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten