Kerstbomen

Het blíjft maar meezitten! Gister belde de hematoloog met de uitslag van het chimerisme: voor de T cellen 96 to 98 % en voor de andere witte cellen 100%. Ik zal haar volgende week toch eens vragen of ik nou een uitzondering ben met alle voorspoed die me ten deel valt! 

Het schijnt dat heel Nederland niet kan wachten met een kerstboom. Beide dochters hadden er zelfs al één vóór Sinterklaas en dat was hier in huis een no go wat Marcel betrof. Gister hebben we in de regen twee bomen uitgezocht: de grote is Marcels keuze, die wordt sober versierd met zilveren en rode ballen, de kleine staat in de keuken en is míjn afdeling; die versier ik met van de schattige houten figuurtjes en gekleurde lichtjes en die is zoals je begrijpt mijn favoriet. We zijn nog nooit zo vroeg geweest, maar dat schijnt dus landelijk gezien een corona-dingetje te zijn. 

Vandaag liep ik met Caminovriendinnen Paulien, Ruth en Cecilia de Groene wissel wandeling Weesp, een rondwandeling van 12 km vanaf NS station Weesp. Eerst door het schattige centrum van oud-Weesp, langs de Vecht met woonboten en terug over een zompig pad door de weilanden. Het had vannacht gevroren, dus ik verscheen weer in vol ornaat: merinoshirt, winterwandelsokken, noeste handschoenen en een thermolegging onder mijn wandelbroek! 

Wat is lopen toch heerlijk, zeker als je er kunt bijkletsen met goede bekenden.