Het was vanmorgen buiten écht weer om je nog een keer in bed om te draaien of met een dekentje op de bank te gaan liggen: motregen, kou en dikke mist!
Op zo'n moment is het goed als er een wandelafspraak in de agenda staat, dan spring je tóch je bed uit, kleed je je dik aan, stop je een poncho en paraplu in je rugzak en gá je gewoon.
Ik had afgesproken met Marja en Simone, caminovriendinnen uit Amsterdam, een eerste treffen na mijn opname.
We zwierven vandaag vanaf station Bussum-zuid 13 km heerlijk door de mistige bossen en over de hei en werden halverwege door Marja verrast met hete koffie uit haar thermosfles, een betere plek om te zijn dan in de overvolle steden waar winkelend Nederland de kerstinkopen deed.
Terug in Bussum dronken we een koffie to go en zodra we in de auto zaten begon het zachtjes te regenen, wat een mazzeltje!
Marja plukte vroeger mos uit het bos om de kerststal thuis te versieren, ik nam in navolging van haar familietraditie wat in mijn rugzak mee en maakte thuis met mijn kerststalfiguurtjes een gezellig tafereel voor op tafel, met een kaarsje in het midden.
Nu het wandelen me zo goed af gaat, begint mijn balboekje zich al aardig te vullen met wandelafspraken met (camino)vrienden en vriendinnen, ook ga ik weer eens een dagje met dochter Suzanne op pad. Gezellig!
Gister had ik een afspraak met Anke in Woerden om haar pup Knut te komen bewonderen. Ik had me voorgenomen om voor het eerst weer eens de fiets te pakken en te zien of ik al weer zo'n afstand zou kunnen fietsen. Nu was het én koud én regenachtig én bleek er een flink windje te staan; toen ik even op en neer naar de winkel in het dorp fietste moest ik al flink terugschakelen en voelde ik dat mijn plannetje tóch nog iets te hoog gegrepen was, herkansing bij betere weersomstandigheden!
Ik nam de auto en...Knut was een schatje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten