Ik heb vandaag twee nieuwe woorden geleerd: woelen en schoonzetten. Wat dat is? Dat hoor je zo.
Vanmorgen meldde ik me bij Ad en Dirk in de Brediustuin, beide zijn voormalig veehouders. Ad is net begonnen als dagcoördinator op de donderdag en Dirk, een oude rot in de moestuin, werkt hem in. Na een paar minuten begreep ik al dat ze beide hun eigen ideeën hebben over de aanpak in de tuin.
Ik ben geleidelijk aan een tuinierder geworden: eerst een binnenplaatsje en een daktuin in de Ceciliasteeg, toen een flinke stadstuin aan het Floraplein en in Zegveld een hele grote tuin. Van buurvrouwen kreeg ik pollen planten die ik leuk vond en leerde ik nieuwe namen. Ik merkte wat het wél of juist niet goed deed in mijn schaduwtuin met bomen en natte veengrond. Ik heb stukken grond onttrokken aan de vrije natuur en tot perken gevormd. Ik heb leren zagen, spitten en hakselen, ik kruide kubieke meters grond, aarde en mijnsteen rond, leerde verse mest uitketsen over mijn gras en genoot van mijn electrische maaimachine.
Ik ben ook nog hobbyboerin(netje) geweest met kippen, dwerggeitjes, eenden en Quessantschaapjes.
Maar waar ik nooit toe ben gekomen en waar ik niets van weet, dat de moestuin. Ik heb wel eens met de gedachte gespeeld me in te schrijven voor een volkstuin in Zegveld, maar zag in dat het me dan boven het hoofd zou groeien. Mijn verwachtingen van het werk in de Brediustuin zijn hooggespannen. Laat maar eens zien of ik me klein laat krijgen door veenmollen en slakken.
Ik leerde vandaag dat er voor- en tegenstanders zijn van het omspitten van de aarde. De oude rot is er vóór, de moderne tuinder wil de grondstructuur met wormen en andere beestjes niet verstoren.
Hoewel dat laatste wel mooi klinkt, ik mag toch graag zo'n omgespit veldje zien: zwarte kluiten schone aarde, prachtig.
Er zijn ook stroken aarde in de tuin waar winterrogge op groeit, met het omspitten komt dat ín de grond en fungeert het als meststof.
Ik werd aan het 'schoonzetten' van een paar zaaiveldjes gezet, dat betekent gewoon wieden, onkruid verwijderen, maar ik vind het een prachtige term, die ga ik zeker gebruiken. Het kon met een schoffel of hak, maar ik ging liever op mijn knietjes te werk. Ik deed dat altijd met zo'n klein handharkje maar dit gereedschap (geen idee hoe het heet) blijkt véél sneller en efficiënter te werken. Je haalt de aarde los en plukt zo het onkruid weg, dat had ik jaren eerder willen weten!
En dit apparaat is de 'woeler'. Als het onkruid eruit is, ga je er met de woeler door. De pinnen de grond in trappen en dan het apparaat naar je toetrekken en zo de aarde loswoelen en dan is ie zaaiklaar.
Leuk om het hele gebeuren vanaf het begin mee te gaan maken. Ik zie al voor me hoe ik straks in september met een zelfgekweekte pompoen in mijn fietstas naar huis rijd en er dan een soepje van ga koken.
Volgende keer ga ik in vol ornaat: in mijn overall met tuinlaarsjes, zo deed ik dat in Zegveld ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten