Gerard heeft voor nu een tweedaagse tocht uitgezocht op het Veluwe Zwerfpad.
Ik haalde eerst Gerard en Roeland op in Zeist en vervolgens Ewout bij een bushalte in Otterlo en met een auto vol reden we naar het beginpunt van onze tweedaagse, waar ik mijn autootje eenzaam achterliet op een parkeerplaats.
De weersverwachtingen voor vandaag voorspelden een snijdend koude noordenwind een een gevoelstemperatuur rond het vriespunt, zodat we met thermoleggings, winterjassen, mutsen, sjaals en handschoenen op stap gingen. Toen de zon zich liet zien werd het warmer, maar zodra die zich achter een wolk verschool, waren we weer blij met die uitrusting.
We liepen onderweg te kletsen, waarbij het ging over ons pensionadobestaan (alleen Ewout werkt nog!), over onze gezinnen, over vroeger, over onze jaren met papa en mama, over onszelf. Wat bijzonder om samen terug te kijken en te delen hoe het is om je volwassen kinderen te zien en hoe je je tot hen verhoudt, wat je wel en niet aan ze kunt vragen, hoe je een oordeel, een zorg en een mening wel of niet met ze deelt. Intieme en waardevolle gesprekken.
En ondertussen liepen we een groot deel van de dag over de Hoge Veluwe, waar papa en mama graag kwamen, waar ze met onze kinderen tijdens logeerpartijen liepen en waar ze met hen het Museonder bezochten en een pannekoek aten bij restaurant de Koperen Kop (nu verbouwd tot Parkpaviljoen).
We hielden pauzes onderweg voor een boterham, krentenbol en stukje fruit en eindigden rond vijf uur bij een hotel in Hoenderloo, waar we rustig de tijd namen voor een biertje, voordat we een heerlijke warme douche namen en ons settelden op onze kamers.
We aten in een nabijgelegen restaurant, bewonderden na de maaltijd de winterse sterrenhemel en liggen nu genoeglijk onder onze dekbedden terug te blikken op deze dag.
Dit wandelweekend met z'n vieren heeft deze derde keer de status van traditie bereikt, die houden we erin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten