We liepen over het asfalt langs de autoweg het stadje uit. Net toen we het na 6 km zat werden, was er een afslag naar links en ontstond tweespalt in de groep. De Camino zag er namelijk nét zo uit als de modderpoel van gister, zodat twee van ons besloten verder te lopen over het asfalt. Cees, Ruth en ik zagen een omweg van 10 km over saai asfalt niet zitten en begonnen aan een hernieuwde ploeter partij.
Gelukkig hadden we gister al wat ervaring opgedaan. We liepen zoveel mogelijk langs de randjes met gras, maar we hadden direct weer lachwekkend grote klonten klei aan onze schoenen, die zwaar en glad waren en het voortstrompelen bemoeilijkten.
We kwamen de hele dag geen mens tegen, we liepen helemaal alleen door het boerenland, maar troffen onderweg opeens een paaltje, dat ons toonde, dat we toch écht vooruit kwamen!
Twee uur later veranderde de weg en konden we weer gewoon lopen en kijk wat een mooie plaatjes dat dan weer oplevert. De Camino ten top!
Maar wél kilometers lang door de boomgaarden en de graanvelden, alles boven de twintig wordt dan zwaar.
En toen kwam Cordoba in beeld en trokken er zware wolken met zichtbare buien en donderend onweer van West naar Oost over de stad en bleef het droog op ons pad! Mazzelaars!
De stad kwam maar niet dichterbij, door de bochtige weg doemden die dan weer links, dan weer rechts op achter de glooiingen van de weg.
Maar hier is het doel bereikt en lopen we de Cordoba in!
We troffen Harry en Karin daar, die na een flinke omweg en een lift wat eerder aan waren gekomen, en vonden een plek in een Bodega in de binnenstad, waar we heerlijk aten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten