Uitstapjes deze week

In aanloop naar Spanje heb ik deze week nog een aantal programmapunten afgevinkt, het ene na het andere leuke event.

Zo had ik baby Julia op de arm (kleindochter van mijn middelste broer) waar ik op kraamvisite was. Een droom van een baby, zó mooi! 

Vrijdag was ik met Hannah in het Cobramuseum in Amstelveen, daar waren we nooit eerder geweest. Hannah wilde er graag de tentoonstelling ter ere van de 80e verjaardag van Jeroen Krabbé zien. Hij maakte meerdere televisieprogramma's over impressionisten als Matisse en van Gogh die ze mooi vond en ze wilde wel eens zien wat hij zélf maakt. 

Er hingen acht recente collagewerken van hem, die elk een decade uit zijn bestaan verbeeldden; een door hem ingesproken audiotour leidde ons er langs. In de ruimte werden werken door de jaren heen getoond. 

             Jodendeportatie in WOII

Ik herkende geen eigen stijl en vond het over het geheel genomen technisch niet geweldig, te krampachtig geschilderd en de portretten hadden weinig emotie of diepte. Maar, ik ben geen kenner hè.

We liepen nadien een rondje langs werken uit het depot van o.a. Appel en Corneille met hier en daar een aansprekend item, maar ook een hoop bizarre zaken. 

En zondag het spektakel van de musical Le Moulin Rouge in het Beatrix theater, waar Hannah, die daar als dutymanager werkt, Mildred en mij gastvrij ontving. 

   We aten vooraf in het Queens restaurant

Het theater zag er indrukwekkend uit met een draaiende molen, een enorme olifant, luchters en véél rood licht. De show was spectaculair met fantastische dansers, prachtige stemmen, geweldige kostuums, een dramatisch verhaal en een swingende finale waar het publiek in meeklapte en swingde.

Hannah had voor ons een pauze-arrangement geregeld met bubbels en hapjes

En vandaag heb ik een dagvullend programma in het ziekenhuis gehad, waar ondermeer dit alien-masker van me werd gemaakt. Het moet er voor zorgen dat ik met de bestraling stil in dezelfde houding blijf liggen.

Ik hoef waarschijnlijk maar twee maal bestraald (de vorige keer 30x!), omdat er óók nog systemische behandeling volgt met de donorceltoediening, die moeten de laatste restjes opruimen. Ik heb met die korte bestraling minder kans op blijvende klachten van droge ogen en staarontwikkeling, dus daar ben ik blij mee! 

Ik heb de laatste werken onverklaarde pijnklachten aan mijn tenen, waardoor ik geen gewone schoenen meer kan dragen. Of die pijn nu met de kanker te maken heeft, nobody knows. Ik loop nu op speciaal aangeschafte lompe, brede stappers in een te grote maat. Ik kocht gister bij de Zwerfkei (een bizar grote outdoorwinkel) de zachtste wandelsokken uit het enorme assortiment, gemaakt van wol en zijde. Ze kostten 36 euro, mijn duurste sokken ever!

Maar goed, de hele agenda is afgewerkt, morgen op reis naar de voorjaarszon in Malaga!