Oh what a night! Dag 2: naar Villanueva de la Conception, 20.8 km

Om half negen ging het licht al uit, iedereen was moe. Ik rolde me comfortabel op in mijn slaapzak, maar viel niet in slaap. Ik hoorde buiten de geluiden van het sportveld, blaffende honden (die gelukkig later verstomden) en de geluiden van de slaapzaal. Het gepiep van wiebelige, metalen bedden als iemand zich omdraaide, gezucht, zachte slaapknorretjes en later serieus gesnurk. Ik lag met mijn ogen dicht en merkte op dat ik een grote glimlach op mijn gezicht had. Het ziekenhuis en de boze wereld met oorlog, bombardementen, dakloze vluchtelingen en de gekte van de wereldleiders ver bij me vandaan.

Helaas werd het een grotendeels doorwaakte nacht, met draaien, staren en wakker liggen. 

Om half zes stond de eerste al op (ik noem geen namen!) en was de nacht voorbij. Om zes uur zat het hele gezelschap al aan de koffie in het lokale café. 

We moesten wachten totdat het licht werd en konden om acht uur vertrekken. Fijn om bijtijds de natuur in te trekken! 

We begonnen met een steile afdaling, waar we de stokken echt bij nodig hadden en bereikten zonder valpartijen het dal. 

Ik zag in de beschrijving dat we gister 845 meter klommen, vandaag was dat minder heftig, het ging geleidelijk op en neer zonder langdurige klimpartijen.

Het weer was koeler vandaag met een windjeen kwam niet boven de 15 graden uit, vestje aan en weer uit.

De eerste helft van de dag was heerlijk, steeds over onverharde paden en niet te moeilijk. De tweede helft ging door landbouw gebied met graanvelden (nu nog groen) en olijfboomgaarden. 

We kwamen langs huizen en boerderijen en hebben voortdurend wild blaffende en grommende honden tegen de hekken aan zien springen. Plots schoten er twee minder agressieve exemplaren onder een hek door, die een tijdlang met ons meeliepen, zodat we amper de kans kregen een broodje te eten onderweg. Toen ze niets kregen dropen ze uiteindelijk weer af.

Dit bord gaf enige verwarring: verboden te passeren en tóch een gele pijl?

We arriveerden om 14 uur in het stadje, volgdenenen ingewikkelde digitale incheckprocedure in een gereserveerd appartement en streken neer bij het plaatselijke restaurantje. Het liep allemaal wat ongeordend, maar uiteindelijk zaten we met zijn vijven aan een tafel waar in een continue stroom drankjes en voedsel werd neergezet. 

Nu liggen we schoongedoucht even te luieren op bed. Straks nog een drankje en dan maar kijken of we vannacht een goede nacht kunnen maken.