Gisteravond logde ik weer in bij het UMCU en las ik de uitslag, het vermoeden werd bevestigd, de tumoren in beide ogen lieten opnieuw het kwaadaardige lymfoom zien. Ik wíst het eigenlijk wel, maar vond het toch vreemd dat het er gewoon stond.
Vannacht was ik onrustig, zou de hematoloog het op tijd gezien hebben, heeft ze het kunnen bespreken, zou ze me vandaag weer voor een week in de wacht zetten, ik wilde weten wát er gaat gebeuren. En dan een telefonische afspraak, zou ik de kans krijgen mijn vragen te stellen, had ze wel tijd om me aan te horen?
Alle onrust voor niets. Ik werd gebeld door 'mijn eigen' hematoloog, ze was met me begaan en had een duidelijk behandelplan voor me. Ze verwijst me voor lokale behandeling van de tumoren in de oogkas(sen) naar de radiotherapie voor bestraling. Dan volgt er een systemische aanpak om de bestralingsresten in de ogen én de afwijkingen in mijn linker long te behandelen.
Er wordt contact opgenomen met mijn donor om te vragen of hij/zij nogmaals bloedcellen aan mij wil afstaan, waarna ik zijn/haar lymfocyten (witte bloedcellen) via een infuus krijg toegediend. Die moeten dan een legertje vormen en in mijn lichaam de kankercellen te lijf gaan.
Mijn donor is anoniem, volgens het protocol mogen wij niet van elkaar weten wie we zijn. Hij/zij kan in Amerika of Brazilië wonen, of hier om de hoek. Ik stuurde een paar maanden geleden een kaart om te laten weten, dat het na vier jaar nog steeds zo goed met me ging en kreeg een lief briefje terug.
Ik was heel blij te horen dat ze met deze acties tóch weer streven naar een complete remissie, wat wil zeggen, dat ze me opnieuw kankervrij willen maken en ik weer voor een paar jaar bij kan tekenen.
Dus aan het eind van de ochtend zag ik het weer helemaal zitten: zó gaan we het doen!
Ik hoop dat ik snel een oproep krijg voor een intake bij de radiotherapeut (én dat mijn wandelreis naar Zuid Spanje ook nog door kan gaan, want ze heeft ook nog wat noten op haar zang!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten