De uitslag is: Helaas, er is nog geen uitslag

Vanaf de operatie stond de week in het teken van herstel en wachten op de uitslag en het behandeladvies. 

Ik logde elke dag in bij mijn digitale UMCU dossier, maar daar stond nog geen verslag van de patholoog in.

Kijk wat een lieve berichtjes ik vandaag kreeg, omdat ik vandaag de uitslag van het weefselonderzoek zou krijgen. 

Vanmiddag was ik bij de oogarts voor de uitslag en het verwijderen van de hechtingen. Maar ook daar: "helaas is er nog geen uitslag, ze zijn er wel mee bezig".

Ik lees nu 'Het beladen huis' van Christien Brinkgreve, een boek van een leeftijdsgenote die terugblikt op haar huwelijk, waarin ze, na het overlijden van haar echtgenoot, probeert te begrijpen waarom ze zo ver van elkaar verwijderd zijn geraakt, wat beiden daar voor aandeel in hadden en waarin ze zich afvraagt óf en wát ze anders had moeten/kunnen doen om de verbinding te behouden en hoe ze nu haar leven in moet richten en haar eigen ruimte kan gaan innemen.

Tijdens haar leven zijn er meerdere periodes met psychiaters geweest, voor individuele- en relatietherapieën en heeft ze vaak op het punt gestaan haar man te verlaten. 

Ik lees en voel overeenkomsten met mijn eigen situatie, waarin ik uiteindelijk wél de stap gemaakt heb en mijn huwelijk ben uitgestapt. 

Een fragment dat me opviel was dat waarin ze met haar psychiater in gesprek is:

"Je leeft gevaarlijk" zegt hij haar

"Gevaarlijk?" vraagt ze

"Ja", antwoordt hij rustig, "Je hebt nu de veerkracht om steeds te herstellen, maar op een keer lukt dat je niet meer, dan ontbreekt je de energie en ga je er onderdoor".

Waarom ik dat hier noem? In de eerste plaats, omdat het beschrijft zoals het mij verging in míjn situatie en ik (net op tijd) voor me zelf koos, maar ook, in het geval van mijn ziekte, dat het me waarschuwt dat er ook eens een eind kan komen aan de veerkracht die ik heb met het steeds incasseren, omvallen en terugveren bij slecht nieuws en teleurstellingen. 

Ik noem mezelf wel eens een duikelaartje, een speeltje uit de oude doos.

Maar goed, de teleurstelling van vandaag is inmiddels weer geparkeerd en ik sta weer overeind, wachtend op de volgende tik?