De spoorweg. Dag 8: naar Doña Mencía, 25.5 km

Gisteravond liepen we door het donkere stadje naar de Santiagokerk (de derde deze week), waar we nog even de zegen van de avonddienst meepikten 

Al vroeg uit de veren, op zoek naar een ontbijtcafé

Het was vandaag meer een vierdaagse route: één lange, vlakke asfaltweg zonder bochten. Er liep vroeger over dit traject een spoorlijn; ik weet niet of ze de rails hebben verwijderd of dat ze er gewoon asfalt overheen hebben gegoten, maar je zag in elk geval niets wat aan het verleden herinnerde. Het is nu fiets- en wandelpad, zodat we er allerlei recreanten tegenkwamen: fietsers, snelwandelaars, hardlopers,  hondenuitlaters en fietsende gezinnen met bagagewagentjes. Voortdurend: Hola! Bon dia! 

Niet helemaal scherp, maar tóch leuk om te laten zien, het is een teken van voorjaar

In de omgeving was wel steeds iets anders te zien: hele bermen vol geel koolzaad, lichtgele brem, boomgaarden (met jawel.... olijfbomen), nog kale skeletten van vijgenbomen,  rotswanden, tunneltjes (met en zonder graffiti).

Halverwege de etappe was een stukje rails met een oude wagon te zien; het voormalige stationnetje was nu restaurant. 

Maar, ik had vandaag mijn dag niet, ik kwam niet lekker in een flow, ik liep te snel, dan weer te langzaam, zodat ik achteraan ging, mijn rugzak viel me zwaar (hij moest nu en dan écht even af), het duurde me te lang, zelfs het broodje omelet in het stationnetje smaakte me niet, maar helaas, niets aan te doen. Morgen beter. 

We slapen vanavond in een hotel, waar we vanmiddag na aankomst ook aten, deze keer eens .... kabeljauw 😉

Na een aantal dagen zonder, nu weer eens mét WiFi, dus vanavond voor het slapen even televisie kijken. 

Morgen wordt regen voorspeld.......