Familieweek

Deze week stond in het teken van familie ontmoetingen. 

Woensdag ging ik langs bij Wouter en Charlotte in Utrecht, bij wie recent op zolder een grote dakkapel is geplaatst, waardoor er een enorme ruimte met volop lichtinval is ontstaan. (En nee, die witte spijlen zijn niet van een box, maar het hekwerk van de opgang, dat nog vertimmerd moet worden).

En kijk, wat leuk, nu er zelfs een datum is mag het wereldkundig gemaakt worden: ze gaan volgend jaar trouwen. Ze laten zich niet ontmoedigen door de scheiding van beider ouderparen. Ze stalen van het jong geluk! 

Woensdagavond was ik te gast bij Hannah voor een toetje na onze vakantie in Egypte, we aten samen en keken de film 'Moord op de Nijl', waardoor we ons weer even terug waanden op de Nijl en tussen de de antieke tempels. 

Donderdag en zaterdag ben ik met Marcel aan het klussen geweest in het huis van Suus en Max. 

Haar huidige project is haar studeerkamer. Ze had er zelf al het schrootjesplafond uitgesloopt (ze is niet bang en dóet het gewoon!) en zette er met Marcel een nieuw plafond in. Ze had er eerder ook alle lagen behangpapier van de laatste70 jaar van de muren afgestoken en nam vorige week een week vrij om te klussen, waarin ik haar hielp de wanden en het plafond(!) te behangen met vliesbehang, waarna zij in die week ook begon met schilderen. 

Ze was deze week een week op congres in Polen en we wilden haar verrassen door een aantal zaken voor haar af te maken, zodat Marcel zich twee dagen uitleefde op timmerwerk en ik schilderde en schoonmaakte.

Toen de klus klaar was ruimden we alle gereedschap en rommel op, ik dweilde de vloer en we zetten een grote bos bloemen in de kleur van het schilderwerk en een opengeslagen boek op haar bureau. En juist van dit laatste resultaat vergat ik helaas een foto te maken. We hadden zelf lol in ons geheime project. 

Vanavond komt ze thuis!

Vrijdag was ik uit met brief Gerard en Jeanette en ....

... deze zondag waren Charlottes moeder en ik uitgenodigd bij Wouter en Charlotte voor een lunch en bezoek aan kasteel de Haar. Bij een chefkok verwacht je geen gewone boterham als lunch en inderdaad maakte hij er wat van met een brioche met gepocheerd ei en gesmolten kaas en een salade. Charlotte maakte de foto net op het moment dat beide moeders verrast en verrukt hun bord bekijken.

   Selfie bij kasteel de Haar in Haarzuilens

We hebben meerdere keren in de tuinen rond het kasteel gewandeld en ik herinner me dat ik met de kinderen ooit een 'spooktocht' door het kasteel gemaakt heb, waarbij ik blijkbaar meer aandacht voor hén dan voor het kasteel had. Ik keek mijn ogen uit. 

Het kasteel is ooit in de 15e eeuw gebouwd, maar nadien vervallen tot een ruïne. Eind 19e eeuw werd het door architect Cuypers als middeleeuws kasteel opnieuw opgetrokken met de luxe van die tijd, zoals electriciteit en stromend water. 

Charlotte nam de rol van reisleidster, die in ons gezin door normaal door Suzanne werd ingevuld. 

Het hele kasteel was uitbundig ingericht en gedecoreerd, wat vind je van de ridders te paard in de luchtweerstand van de Ridderzaal

In genoot van deze week vol  familie ontmoetingen en -activiteiten. De rol van moeder en zus van past me goed. 

Houden zo!

Douze points!

Deze uitzonderlijk mooie najaarsdag werd echt een superdag! 

Gerard en Jeanette hadden me voor mijn verjaardag en etentje aangeboden bij een Italiaans restaurant in hun Amsterdam. Later werd het programma nog uitgebreid met een bezoek aan twee tentoonstellingen in Haarlem, zodat het een dagvullend programma werd.

Het was nog donker toen ik opstond, ik vertrok om half negen en ontmoette hen op Amsterdam CS, waar we de trein naar Haarlem namen. 

Het voelt altijd vertrouwd om daar de stad in te lopen, we liepen nog even door 'de Steeg', de Ceciliasteeg, waar Marcel en ik ons gezamenlijk leven in 1978 begonnen, wandelden langs de Wijngaardtuin en halen herinneringen op aan vroeger. 

We begonnen de dag met koffie en taartjes (drie verschillende, zodat we ze allemaal konden proeven!) bij Brinkmann, een restaurant aan de Grote Markt tegenover de St Bavo, dat er al is zolang wij bestaan. Het terras was nog te fris, toen 's middags de zon scheen, was er geen vrij tafeltje meer te vinden!  

Het doel vandaag was het bezoeken van de tentoonstelling van Maarten van Heemskerck, een schilder uit de 16e eeuw. Ik kende de naam alleen van de Maarten van Heemskerckstraat in Haarlem, waaraan de oude ingang van het St Joannes de Deo ziekenhuis was, waar ik mijn medische loopbaan begon. 

We rekenden uit dat hij 450 jaar geleden overleed; geboren in Heemskerck, werkte hij in Haarlem, bracht een paar jaar door in Rome en overleed in Haarlem, waar hij begraven ligt in de St Bavo.

Wij 'muggen' (Haarlemmers) zijn trots op 'ons' Teylers museum, het oudste museum van Nederland met zijn fossielen, stenen, Leidse flessen, ovale zaal en prentenkabinet

Hier zagen we één van de drie onderdelen van de tentoonstelling: 'Pionier op papier'. Na zijn Roomse jaren tekende hij als eerste kunstenaar in Nederland bijbelse voorstellingen voor burgers, die als etsen op grote schaal verspreid werden. Zij dienden volgens de informatie die we kregen oa als inspiratiebron voor Rembrandt. 

Het is altijd fijn als je iets begrijpt van de afbeeldingen die je ziet, gelukkig kregen wij in ons gereformeerde gezin bijbelse verhalen mee, hoewel al snel duidelijk werd, dat Gerard daar meer van heeft onthouden dan ik. 

Als extraatje bleek er in het Teylers een tentoonstelling te zijn over Egypte, waar ik het woord Yalla heb geleerd, wat betekent: laten we gaan!

     Lunch op een terras op de Grote Markt

In het Heiligland bij het tweede museum van vandaag, het Frans Halsmuseum

De meest gefotografeerde geveltjes van Haarlem

Hier werden schilderijen van van Heemskerck getoond, naast portretten veel bijbelse en mythologische onderwerpen en madonna's met kind.  

Topstuk van deze expositie was 'De heilige Lucas schildert de Madonna', die in aanloop naar deze tentoonstelling werd gerestaureerd.

We borrelden bij Gerard en Jeanette thuis met hun favoriete drankje Campari en liepen nadien naar het Italiaanse restaurant, waar ze door de eigenaar joviaal als bekende klanten werden onthaald.

De tafel werd al snel gevuld met talloze schaaltjes heerlijke antipasti en glazen wijn, gevolgd door romige risotto, een nagerecht en als afsluiting een straffe espresso.

Al met al een heerlijke dag zonder enige tegenslag of wanklank. Ik liep door donker Amsterdam over de grachten naar het station en plofte thuis voldaan op de bank. 

Ik was vandaag verkleed als dame en was blij mijn laarsjes met hakken na 16.000 stappen = 11.6 km uit te kunnen trekken.

Heerlijke dag! 

Herfst

Mag ik even helemaal los op de herfst?

Grote broer heeft altijd al kunnen genieten van het najaar, ik had dat niet; bij mij overheerste het gevoel van duisternis, regen, ongemak en verval.
In de laatste jaren zie ik steeds meer de positieve kanten van dit seizoen, zeker in zo'n week als nu met zacht en rustig weer.

Op één of andere manier heeft Google ook mijn mildere houding voor dit seizoen ontdekt en nu krijg ik meerdere keren per dag via Facebook knusse afbeeldingen om me helemaal genoeglijk en voldaan bij terug te trekken in mijn eigen huisje.

Ik kocht vandaag een bos late zonnebloemen en een bos roestvrij/oranje chrysanten met herfstbladeren voor Gea en Rika, waar ik langs ging. Ze bleken morgen een week op vakantie te gaan, zodat ze nu bij mij op tafel mogen staan.

Ik in de keuken maken de salades en pasta's weer plaats voor gerechten met paddestoelen, soepen, stoofpotten en stamppotjes, die zien er in de receptenbladen warm en aantrekkelijk uit. Ik brouwde vanmiddag een pan geurige uiensoep en voor morgen staat er een pannetje zuurkool op de kaart. Ik koop al een poosje nauwelijks vlees meer, maar hiervoor haalde ik speciaal bij de Hema een rookworstje, dat zijn de lekkerste!

De tijd van de aantrekkelijke zonsopgangen is ook weer aangebroken, ik heb er van grote hoogte mooi zicht op als ik mijn gordijn op de slaapkamer opentrek. Vanmorgen hing er dikke mist, óók mooi en heerlijk dat ik er niet doorheen hoef om naar mijn werk te gaan.

                Alleen de poes ontbreekt

's Avonds doe ik mijn gordijnen dicht, ik nestel me op de bank met m'n dekentje,  brand een kaarsje, steek een stokje wierrook aan en drink een kop kruidenthee met een brok dikke speculaas.

Genieten jullie ook van deze tijd? 

Zandvoort, 14.3 km

Ik wil jullie de prachtige plaatjes laten zien van de ballonvaart die wij niet hebben kunnen maken bij Luxor. Onze twee tafelvrienden Ronnie en Raymond hadden een ander vakantieschema hadden, deden dat wel en stuurden ons deze foto's. Magisch toch? 

Ik had vandaag een wandelafspraak met Cecilia om door de duinen en naar zee te lopen bij Zandvoort. 

Tot donderdag smeerden Hannah en ik nog zonnebrand op ons gezicht, maar nu had ik handschoenen, muts en sjaal mee!

Er was storm aan zee voorspeld en bij vertrek uit Woerden hóósde het. Kort overleg leidde, na raadpleging van Buienradar, toch tot een Go! en dat bleek een goede keuze, want het werd fantastisch wandelweer. Niet koud, niet nat, wél onstuimig. 

We ontmoettend elkaar bij Dune, een restaurantje bij de ingang van de Amsterdamse Waterleidingduinen. Na een kop koffie liepen we de duinen in. Dat geeft me altijd nostalgische gevoelens aan vroeger, zondagse wandelingen met papa en mama. 

We zagen (en hóórden!) burlende herten, die trots overeind staand, met hun mooie geweien omhoog, hun gebied bewaakten. Práchtig!

Ik hoefde nergens op te letten en alleen maar te volgen, want Cecilia beheerde de plattegrond en zette een zwerftocht door de duinen naar het strand uit. 

We zagen onderweg héle grote paddestoelen en rare zwammen, daar is het nu natuurlijk echt de tijd voor 

Er stond een straffe westenwind, toen we de duinovergang beklommen, werden we keihard teruggeblazen! We moesten ons er met kracht tegenin werken. 

Ik was blij met mijn muts en haarband, die de grootste herrie uit mijn oren hielden, ook mijn winterjas deed voor het eerst weer dienst dit seizoen. 

De zee had flinke schuimkoppen en kwam tot dicht op het duin, er was maar een smalle strook strand over. De meeste strandtenten waren al afgebroken, er stond nog een trekker die een extra wal zand had gemaakt ter bescherming van de locaties.

Een panoramafoto van de overgang tussen zee en duin, links de zee, rechts het duin

We zwierven weer terug naar onze startplek, dronken er koffie op het terras! 

Gelukkig hebben we ons niet door de regen van vanmorgen laten weerhouden!

En nu voldaan weer thuis, gordijnen dicht en kaarsjes aan met een maaltje riboletta (een dikke, italiaanse comfort/troostsoep) in de magnetron. Heerlijk herfst!

Luxor: Karnak en de Luxor tempels

Ik hoorde van van onze medereizigers dat ik ben getroffen door 'de vloek van de Farao', het bleek allemaal van korte duur gelukkig. Zo plots als ik ziek werd, ging het ook weer snel beter met me. Die Farao is me zelfs gunstig gestemd geweest; hij hield rekening met ons reisschema, zodat ik maar één excursie gemist heb. 

Gelukkig kon ik mee naar de tempels van Luxor en dat verliep zonder problemen.  Vreemd idee dat al de tempels die we deze week zagen pas anderhalve eeuw geleden werden blootgelegd door Franse en Engelse archeologen. 

Ze begonnen toen ook met restauraties op een manier, dat je ziet wat is hersteld, dat is opgevuld met cement en zo vinden we dat nog steeds een goede manier: het osse intact laten. Ik loop me dagelijks te verbazen over de goede staat van de muurversieringen. Door aardbevingen zijn in het verleden wel stukken ingestort en beelden kapotgevallen, maar de afbeeldingen zijn veelal nog prachtig.

Egyptologie is niet voor niets een hele studie: al die stambomen van Koningen, al die goden met steeds wisselende hoofden van dieren en symbolen op hun hoofd, de onderlinge verhoudingen binnen die godenwereld, het hiërogliefenschrift, de symboliek in de afbeeldingen; je hebt na een paar dagen wel in de gaten dat je er geen overzicht van gaat krijgen. Wel is het leuk dat je gedurende een week afbeeldingen en beelden gaat herkennen,  zodat je in grote lijnen snapt waar het over gaat.

Net zoals je in Europese musea schilderijen bekijkt, is het immers ook leuk als je iets van de verhalen uit de Bijbel en de Griekse mythologie weet.

We bezochten eerst de Karnaktempel, die de grootste tempel ter wereld was in de antieke tijd met een zuilengang van 134 enorm dikke zuilen, grote beelden, meerdere obelisken en meerdere rijen sfinxen met ramskoppen, duidend op de zonnegod Ra (die als bewakers de aanloop naar de ingang bewaken), alles even groot en indrukwekkend. 

Het was bizar druk. Ik denk dat de verklaring is, dat het overgrote deel deze excursie maakt vanuit de strandlokaties aan de Rode Zee; het merendeel van de vliegtuigpassagiers ging daar op de heenreis heen. Op de terugreis zagen we wat een zielloze oorden dat zijn: veelal ommuurde laagbouw conglomeraten met alle voorzieningen en een achterland van louter lege woestijn. Heerlijk als je zon en water zoekt en wilt duiken en snorkelen, maar wel weinig eigens.

We reden nadien naar een andere tempel van Luxor en arriveerden er bij zonsondergang. De tijd tussen licht en donker duurt maar kort, dat zijn de minuten met het mooiste warme, heel-oranje licht. Die heb ik niet goed uit kunnen uitbuiten zonder de groep kwijt te raken. 

Toen de zon onder ging, knipten de schijnwerpers aan, wat óók wel weer een magische sfeer gaf.

We brachten nog een uurtje door op de zwembadrand met onze benen bengelend in het water en toen ging voor het laatst het licht uit een sliepen we onze laatste nacht aan boord. 

Vandaag een lange dag, eerst lang in de bus, nu in het vliegtuig (met opnieuw rumoerige toeristen en opvallend veel dreinende en huilende kleine kinderen, waarom doen mensen dat eigenlijk, met een baby naar een ver land vliegen waar het 36 graden is, waar baby's angstvallig uit de zon moeten worden gehouden en de vloek van de farao op ze wacht? Maar plantten wijzelf niet vier kinderen twee dagen lang op de achterbank van een bloedhete auto zonder airco om drie weken in de zinderende zon op een camping in Frankrijk door te brengen?) en we hopen in de loop van de avond te landen. 

Wat we gaan missen is de zon aan een strakblauwe hemel, de heerlijke luxe van het luieren op het voordek terwijl de boot rustig vaart en natuurlijk ál dat mooist dat we zagen, mooi in balans. 

Wat we echt níet gaan missen zijn de talloze opdringerige verkopers op straat.

En de reis één op één met Hannah: een groot succes!