Ik was deze weken onderdeel van het gezin en bewoog mee met wat zich voordeed, er was deze keer geen tijd en ruimte voor uitstapjes.
Gister zijn Pim en Senna gearriveerd en gelukkig was er op de valreep tijd voor een ochtend in het 'oude' reservaat, daar waar hun avontuur in Costa Rica mee begon.
Het was vandaag nat, zodat het pad door het bos behoorlijk glibberig was, klimmen en klauteren naar boven was vaker makkelijker dan op de steile, kronkelige paadjes afdalen naar beneden.
Het doel van de Stichting is ondermeer regenwoud te behouden, maar ook weiland (lees: gekapte bossen) op te kopen en te herbebossen. Zes jaar geleden gingen de eerste boomples, toen circa 20 cm hoog, de grond in. We zagen ze de eerste jaren groeien en nu, twee jaar na ons laatste bezoek, begint het al echt bos te worden (zie foto hierboven).
Inmiddels zijn er elders al weer duizenden boompjes geplant en staat er een nieuw project op stapel.
Ze beheren nu 300 hectare bos.
En hiermee is mijn reis bijna ten einde.
Morgen zet Maarten me in een stadje verderop op de bus naar San José en zal ik (voor het eerst in mijn uppie) op het vliegveld moeten zien te komen voor de vlucht naar huis.
Ik mis ze nu al, maar er is óók veel wat ik niet ga missen, zoals vochtige, muffe kleren, vleermuis- en gekkopoepjes all over the place en de chaos van het drukke leven hier.
Thuis wacht mijn overzichtelijke, schone huis. Óók weer zin in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten