Leeftijdsgenoten herinneren zich vast nog wel de reclame van Peter Stuyvesant van de bioscoop reclame in de jaren zeventig: op gigantisch scherm werd ons "de internationale (of opwindende?) wereld van Peter Stuyvesant!" getoond.
Ik moest eraan denken toen ik de middag door moest brengen op het vliegveld van San José, waar de sfeer óók zo internationaal is, een glamourwereld met dure parfums en exclusieve cadeauartikelen. Ook hier, waar de wereld buiten de deuren van het vliegveld helemaal niet zo modern en strak geregeld is. Het verschil met de rating de volle bus waar ik net een paar uur in heb gezeten is zó groot, van ventende mannen met bananenchips en plastic zakjes met geschilde mango voor een paar centen naar een plek waar je een kopje koffie voor zes dollar kunt kopen.
Terwijl die luchtvaart wel aan glamour verloren heeft in deze tijd van aandacht voor de wereld en het klimaat.
Doen we of er niets aan de hand is door die glamouruitstraling te laten bestaan en dankbaar gebruik te blijven maken van alle ongekende mogelijkheden?
Ik zit hier met ambivalente gevoelens van schuld en schaamte en maak er tóch steeds weer gebruik van.
Ik sus mijn geweten door, als het haalbaar is, met een trein of een Flixbus te reizen, maar dat maakt niet veel goed.
Deze weken zijn mooi opgebouwd geweest. Van een lege farm met alleen de family naar vollopende gebouwen en na de komst van Pim en Senna, met z'n zevenen (plus 2 honden en 2 katten) in huis.
Maarten en Hanneke werden met de dag meer in beslag genomen door de werkzaamheden.
Voor mij een prima tijdstip om te vertrekken en voor hen goed om weer lekker hun drukke leven op te pakken.
Morgenmiddag stap ik hopelijk gewoon weer in de trein naar Woerden.
Leuk dat jullie weer zijn meegereisd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten