Het is een vreemde activiteit: breien in de brandende zon, maar het is wel een heerlijke manier om te kunnen kletsen en tóch niet niks te doen.
Zodra ik een bol wol en een paar breinaalden in mijn handen heb, schiet ik in een fanatieke breimodus, waar ik pas uitkom als de laatste stem is afgehecht.
Ik breide met breinaalden nummer 8, die zijn zó dik, dat ik ze niet in mijn collectie had en nieuw moest aanschaffen. Het is wel een manier om snel resultaat te zien, ik ging als een speer. Om mijn rechterarm te ontzien ontwikkelde ik een methode, waarbij ik de draad niet omstandig om hoefde te slaan, het werd een soort punniken met de draad als een lus om mijn linker wijsvinger (volg je het nog?).
In twee dagen had ik hem af en gisteravond zette ik hem in elkaar. Of het een succes is zal moeten blijken. Het breiwerk is zó los en zwaar, dat ik bang ben dat het binnen de kortste keren vormeloos uit zal zakken.
Het is hier achterlijk mooi weer!
We leiden hier deze dagen dan ook een héél gezapig bestaan. Heerlijk hoor, maar gek genoeg doovermoeiend.
Om 9 uur doen we een ontbijtje en nadien begeven we ons naar één van de drie(!) terrassen, zoeken een plekje in de schaduw en komen alleen overeind als het écht niet anders kan. De plannen om een stuk te gaan wandelen verdampten de eerste dagen al snel bij de oplopende temperatuur, níet te doen.
Op zulke dagen is een eigen zwembad wel heel heerlijk om even af te koelen
Gister hebben we ons vermand en trokken we tóch de bossen in en dat was heerlijk.
Het is hier heuvelachtig met naaldbossen, wat gemengd bos en glooiende velden. We liepen 10 km, met mooi en heeft geeft toch een gevoel dat je de dag niet verlijmen hebt.
En een duik in het zwembad is nóg fijner als je het verdiend hebt (en dat is misschien een calvinistisch trekje in mij).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten