We sloten de avond gister af met baklava en koffie op het plein.
En ja hoor, vanmorgen wéér een strak blauwe lucht bij het wakker worden. De laatste twee dagen begon de temperatuur op te lopen, voor vandaag werd 30 graden voorspeld en dat is het zeker geworden. Uit angst voor de hitte zijn drie van de club al achterlijk vroeg op pad gegaan, de rest vertrok tegen achten.
'Onze' hond werd door de hondenknuffelaars onder ons al liefkozend tot Doggo gedoopt, hij sloot zich als vanzelfsprekend aan bij de vroege vertrekkers en bleef ze de hele dag trouw volgen.
De honden uit een volgend dorp proberen hier onze Doggo te verjagen. Het liep goed af.
Nu we de bergen uit zijn en geen schaapskuddes meer tegenkomen, zien we ook geen herdershonden meer; nu zijn het straathonden, die meestal niet reageren en waakhonden, die rukkend aan de ketting razend staan te blaffen zodra ze ons zien.
Lopend door natuurgebieden en boomgaarden leidde de route ons ook vandaag weer door kleine dorpjes. Aan de ingang van een dorpje lag een grote hond rustig in de zon op straat, Ruth en ik liepen er probleemloos langs. Toen de anderen wilden passeren, werd het hem toch allemaal iets te spannend en sprong hij grommend en blaffend op met plat gestreken oren en wilde hij aanvallen. Hij beet zich vast in de vooruit gestoken wandelstok van Sedat. Het duurde een poosje voor hij wat kalmer werd en het groepje door kon lopen.
Ik ben heel blij dat ik hier niet alleen loop!
In het gebied van vandaag werden ook aardbeien geteeld. Een vrouw (die je hier niet ziet, ze zit in de deuropening achter de katten) was handmatig alle kroontjes uit de aardbeien aan het plukken. Die gaan daarna naar een fabriek(je?) om jam van te maken. Je ziet de berg kroontjes verderop liggen. Net zo arbeidsintensief als garnalen pellen, wat een klus!
Er was niet op te eten tegen alle gulle gaven van de mensen. Ik liep uiteindelijk met een kilo kersen in een zak aan mijn rugzak. We hebben alle kersentuin inmiddels wel geproefd.
En we deden natuurlijk weer een aantal theehuizen aan, deze keer lindenbloesemthee.
Onderweg struikelde één van de vrouwen uit de groep, ze viel op de pols, die net weer hersteld was van een eerdere valpartij. Het gaf de nodige tranen en onrust, hopelijk valt de schade mee!
Door een communicatiestoornis in de besluitvorming (wat nogal eens voorkomt!) stapte de helft van het gezelschap wéleen de andere helft niet in de bus, die ons naar de stad Akşehir, het einddoel van vandaag.
Er zijn niet altijd overnachtingsmogelijkheden op de route, zodat we dagen zijn met bus- of taxibedrijf nodig om ons daar heen te brengen.
We blijven de komende drie nachten in Akşehir en slapen in een prachtig oud gebouw met een schaduwrijke binnenplaats. Tot nu toe is Ruth steeds mijn kamergenoot.
We blijven de komende drie nachten in Akşehir en slapen in een prachtig oud gebouw met een schaduwrijke binnenplaats. Tot nu toe is Ruth steeds mijn kamergenoot.
Ik ben benieuwd of het morgen nóg warmer wordt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten