Bij vertrek vanmorgen wisten we nog niet dat het een slopende wandeling gíng worden. Het eerste deel had ik vleugels en liep ik een groot deel op met Lineke. We liepen zonder pauze 12 km tot het eerste dorp en arriveerden er als eerste bij het lokale theehuis, waar we op het terras neerstreken.
Moeders breekt het brood
Toen we thee dronken, legde een Turkse man twee nog warme, ronde broden op onze tafel. Toen de anderen zich bij ons voegden, kwam er nog een derde bij.
We hebben deze weken al zo veel hartelijkheid, gastvrijheid en vrijgevigheid gekregen.
's Middags kwamen we in een gebied met kale rotsen. De overheid probeert verdere erosie van de bergen tegen te gaan door aanplant van bomen. Op deze foto zie je hoe onnatuurlijk het aanzien van de bergen wordt door deze herbebossing. In Costa Rica is het project waar Maarten en Hanneke aan meewerken zó anders, gericht op herstel van verloren regenwoud met variatie in boomsoorten.
We kwamen bizarre rotspartijen tegen
En toen volgde er een steile klim naar boven die ik alleen zigzaggend kon volbrengen, zó fijn dat die techniek me helpt.
En toen moesten deze 70 treden naar boven nog gemaakt naar een magische bergtop waar volgens de overlevering Rumi en Sjams met elkaar gefilosofeerd hebben. De auto kon daar niet komen, alle benodigde bagage en eten moest naar boven gesjouwd en toen stond er 28.2 km op de teller! Boven is een kleine pelgrims herberg met stroom, maar zonder water of toilet.
We namen afscheid van Mehmet, de hondenfluisteraar, die morgen vertrekt naar familie en ik kreeg een mooie Turkse sjaal van de vrouwen voor mijn 'verjaardag'
..... een slaapkamer voor vijf vrouwen
En nu ik mijn verslag heb gedaan, ligt de eerste vrouw al genoeglijk te snurken. Nu ik nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten