Nadat ik vorig jaar met grote broer Gerard een keer mee ben geweest naar een Vriendenrepetitie van het Concertgebouworkest, ben ik zelf ook 'Vriend van' geworden en kon ik nu zélf kaarten bestellen voor Cecilia en mij.
Er werden symfonieën gespeeld van Prokofjev en Haydn en een celloconcert van Schumann. Het was een generale repetitie vóór de uitvoering van vanavond. De orkestleden in hun dagelijkse kloffie in plaats van het stemmig zwart en na (en bij de laatste symfonie ook tijdens) het spelen gaf de dirigent nog laatste aanwijzigingen en werden stukjes herhaald. De sfeer en de stemming was losjes, heel plezierig.
En, in de pauze troffen we broer Gerard en schoonzus Marga met een kop koffie in de foyer.
Daar had Cecilia alles in huis gehaald om samen Vietnamese springrolls als lunch te maken.
Tijdens de maaltijd spraken we over het nieuwe boek van Teun van de Keuken 'De mens is een plofkip', waarin hij het ultra bewerkt voedsel uit de supermarkt, waarmee de voedselindustrie ons tot plofkippen maakt, aan de kaak stelt. Concluderend bleken wij best tevreden te zijn over onze eigen 'gezonde en verstandige' voedselkeuzes zonder pakjes en zakjes in de keuken.
Maar.... nou moet ik helaas bekennen (Cecilia, doe je oren even dicht), dat ik, toen ik dóór- en dóórkoud na een half uur wachten op een winderig perron eindelijk thuiskwam, enorme trek kreeg in een stevige zak patat met een kroketje.
En dat was heerlijk! (maar nu wel brandend maagzuur 🤔)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten