De route was een stuk in te korten, zodat zij 's middags vast naar onze Pipowagen liep om een tukkie te doen, terwijl ik de route alleen verder liep met gezellige Podcasts op mijn oortjes.
Een groot deel van de dag zagen we de basiliek van Vezelay op een heuvel liggen, maar we liepen er niet heen. Het had wel gekund, maar de route leidde ons er met een grote boog omheen. Maar, hallo, we zijn hier ook om te lopen natuurlijk.
De ergste kou is nu wel voorbij, ik liep het grootste deel van de dag zonder jas en op een paar spetters na bleef het droog.
Het bleef wel veel waaien; toen ik gek werd van die herrie in mijn oren én die haren in mijn gezicht, bond ik mijn multi-purpose-sjaal (die ik 10 jaar geleden van Hannah 'leende' en die me sindsdien op iedere tocht vergezelt) om mijn hoofd, wát een rust!
In de loop van de middag arriveerde ik op een verder uitgestorven camping in Asquins bij deze Pipo wagen (met thank goodness...verwarming!). Ik werd niet ontvangen door een lachend zwaaiende Mamaloe, want Cecilia lag ziekjes in haar bedstee.
Ik ging rond etenstijd op zoek naar een maaltijd bij de lokale bar, maar daar bleek de keuken om 15.00 te zijn gesloten en er was no piece of bread left. Gelukkig was het lokale winkeltje open, waar ik brood, kaas en een zakje aspergesoep kon scoren. Tóch nog een maaltijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten