In ons gezin heeft Agatha Christie een lange geschiedenis. Ik las ze als tiener (er stond een hele rij op mijn boekenplank), Maarten (géén lezer) las ze op onze kampeervakanties en toen Suzanne ze eenmaal ontdekte, ging ze helemaal los. Ze las ze (natuurlijk!) in het Engels, ze las ze allemaal en was óók geïnteresseerd in het levensverhaal van de schrijfster.
En zij maakte Hannah weer een enthousiaste lezer van haar boeken.
Het plezier in haar 'whodunits' delen we als gezin ook weer met Maxwell, de filmkenner en - liefhebber en vriend van Suus.
Helaas moest Suus het vandaag laten afweten door griep en zo reisde ik gister met Hannah en Harmen naar theater de Flint in Amersfoort. (een theater met herinneringen aan mijn tijd als arts in opleiding voor internist; we hadden er twee maal per jaar een studiedag met een examen tot slot en ik zat er in de pauzes melk te kolven op het toilet voor de kleine Suus thuis!)
Ik las op internet zeer lovende recensies. Het decor was super, de decorwisselingen (door de acteurs) verliepen heel speels, maar het was wat mij betreft niet nodig geweest om (flauwe) grapjes toe te voegen aan het verhaal, waardoor het een beetje een klucht werd. Het gaf mij een beetje de vibe van een eindmusical van groep acht. Naast Hannah zat een dame die met regelmaat uitbundig in de lach schoot, tot grote ergernis van haar, waardoor ze ons regelmatig ogenrollend aankeek.
Maar, een matinee wáár dan ook is altijd feestelijk, zeker met een gezellig drankje toe.
En tot slot gunde ik mezelf terug in Woerden een portie patat met bamischijf.
Heerlijke zondag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten