Hebben jullie gister iets gemerkt van Halloween? Toen het donker werd, liepen er hordes verklede kinderen over straat om snoep op te halen. Zo'n vlucht heeft het bij ons nog niet genomen toch?
Toen ik vanmorgen op stap ging, leek het wel alsof de kaboutertjes vannacht mijn rugzak gevuld hadden met stenen. Ik was juist zo verbaasd dat ik deze weken zo weinig last had van dat ding. Is dat soms ook een teken dat mijn krachten afnemen?
Ik had vandaag mijn zwarte flubberjurk eens aan tijdens het lopen, die heb ik anders helemaal voor niets ingepakt. Het bleek alleen niet zo'n slimme keuze met die voortdurend stevig blazende wind. Ik moest met mijn vrije hand a la Monroe steeds mijn opwaaiende jurk naar beneden strijken (maar dat zag er dan natuurlijk wel wat minder charmant uit!)
Het eerste bos waar ik vandaag binnenliep, bleek een echt recreatiebos te zijn met bordjes, hekjes, mountainbike routes en een deugdzaam bord dat de recreant liet weten, dat het bos de mens niet nodig heeft, maar de mens wel het bos.
Ik kwam alleen recreërende mannen tegen, vaak lopend in hun eentje in korte broek, wat een beetje ongemakkelijk voelde.
Even later werd het helemaal unheimisch, toen ik door het hele bos geweerschoten en blaffende honden hoorde. Er renden er een paar voorbij, die gelukkig weinig aandacht voor me hadden en blaffend hun spoor volgden. Arme zwijntjes!
Het menu is deze weken vrij eenzijdig: pasta, pizza en patisserie. Ik krijg weinig groente en zuivel binnen. Als ik een winkel tref die open is, koop ik fruit en yoghurt voor onderweg. Zo zat ik pas op de parkeerplaats bij een supermarkt als een junk gulzig een pak melk leeg te drinken!
Vandaag opnieuw veel bos en grote boom
gaarden met hazelnootbomen
Het laatste uur begon het te regenen, dat was toch zeker al een week geleden voor het laatst, dus ik mag niet klagen. Het donderde zonder bliksemschichten en ik onderging het gelaten.
En toen kwam ik, via een troosteloze buitenwijk met armoedige nieuwbouw terecht in de middeleeuwen: het oude stadje Capranica.
Ik had er gereserveerd bij een donativo herberg. Het bleek in een piepklein huis te zijn, in één van de zijstraatjes in de oude stad bij een Amerikaan en een Duitse, die als oud-pelgrims hun huis openstellen voor anderen.
Ik werd als eerste gastvrij onthaald met grote koppen thee en kletspraat. Straks komen er nóg vijf pelgrims en eten we gezamenlijk.
Net nu ik wel toe ben aan wat gezelligheid. Laat maar komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten