Ik heb de afgelopen dagen weer eens aan den lijve ondervonden hoe dicht ziekte en gezondheid bij elkaar liggen.
Op vrijdag was ik nog als een wervelwind bezig: heen en weer fietsen naar Zegveld, het slopen van mijn oude kledingkast (die ik na het afhaken van de loodzware schuifdeuren op onverantwoorde wijze min of meer gecontroleerd om heb laten vallen, het liep goed af) en een superdrukke hospice dienst en zaterdagmorgen zag ik een bleek oud vrouwtje met waterige ogen in de spiegel: griep!
Ik word elke keer dat ik iets mankeer tóch weer verrast door de complete instorting van lichaam en geest, het leven krimpt ineen tot één klein hoopje ellende. Ik bracht twee dagen door als een molletje onder mijn dekbed en vanmorgen wás ik er al weer. En ook dát is weer een wonder.
Dit is een goed moment om de blik weer vooruit te richten, naar volgende week maandag, dan reis ik per trein met Cecilia naar Florence voor een nieuw wandelavontuur!!!!!
En hier is weer een teken dat Google me in de gaten houdt, want plotseling krijg ik via Facebook allemaal romantische Italiaanse plaatjes onder ogen. Zo kom ik alvast in de stemming.
Ook deel ik een paar schattige herfstsfeer plaatjes die ik langs zie komen, het maakte dat ik droomde over een bos vol bont gekleurde herfstbladeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten