Buienradar beloofde na een lange nacht met regen een voornamelijk droge zaterdag.
De vorige keer namen we de voortuin onder handen en die lag er nog prima bij. Alle verplaatste en gesnoeide planten en struiken zijn goed aangeslagen. Suzanne pootte in de afgelopen weken nog een nieuwe laurierheg op de plek waar we de schaarse resten van een zieltogende ligusterhaag hadden uitgespit.
Helaas hebben de katten uit de omgeving ontdekt, dat het prettig poepen is in het boomschors, dat we op de plaats van de gewipte tegels hadden gestrooid.
Nu was de achtertuin dus aan de beurt.
De oude, vermolmde schutting en de scheefhangende, verzakte poortdeur, die ook niet meer sloot, waren al door de tuinman gesloopt en vervangen door een nieuwe van geïmpregneerd hout.
In de zomer groeiden en bloeiden er volledig uit hun kracht gegroeide planten en struiken, die we nu rigoureus hebben teruggesnoeid.
We ontwikkelden een strakke aanpak van tegels wippen met een stevig breekijzer en oef!, wat waren die gewassen grindtegels achterlijk zwaar!
Ik was me er van berust dat ik geen tegels op mijn voeten moest laten vallen of dat ik mijn rug zou breken met het gesjouw zo vlak voor mijn wandeltocht, maar tóch kwam mijn grote teen gevaarlijk knel te zitten tussen een tegel en het breekijzer dat ik als hefboom gebruikte. Hopelijk valt de schade mee!
Bij de Gemeente moet je met foto's van de oude situatie én een plan voor daarna laten zien dat er groen terugkomt in plaats van de gewipte tegels, vóórdat ze die komen ophalen.
En nu zit ik doodmoe, zéér voldaan en door en door koud met warme kleren aan op mijn bank thuis voor de buis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten