Inmiddels zou ik toch met mijn ogen dicht in 10 minuten mijn rugzak moeten kunnen pakken, maar ik weet er elke keer weer een heel project van te maken door me opnieuw af te vragen: neem ik deze keer alleen mijn lakenzak mee of tóch maar mijn slaapzak, zal ik nu wel of niet die grote poncho meenemen, parapluutje ja of nee, slippers of Crocs enz. enz.
Ik kreeg van meerdere kanten een appje: "denk je aan je paspoort?" 😉
Ik heb al een paar weken een ambivalent gevoel over de reis, alsof het einddoel Rome te hoog gegrepen is, alsof dat niet zal gaan gebeuren. We zullen zien!
De eerste week loop ik samen met Cecilia van Florence naar Pisa, daarna loop ik vanaf Siena (waar ik vorig jaar gestopt ben) over de Via Francigena naar Rome.
Nu in Nederland de herfst toch écht is aangebroken met regen, afvallende blad, lage zon en dalende temperaturen wordt het lastig om me voor te stellen hoe Italie ons gaat ontvangen.
Zo zag het er daar een jaar geleden uit toen ik in dezelfde periode in Toscane was.
Ik ontmoette Cecilia op Station Utrecht.
Een héél andere vibe om de reis te beginnen dan op het hectisch Schiphol.
De reis verliep voorspoedig met overstappen in Arnhem, Düsseldorf en München.
Onderweg keken we 'Moord in de Orient Express', in ónze trein geen moord.
Om half tien kwamen ze onze bedjes openklappen.
Om half zeven kregen we een ontbijtje geserveerd en om zeven uur liepen we in de ochtendschemer Florence binnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten