Gistermiddag hebben Maarten en Hanneke uitgebreid boodschappen ingeslagen, zodat er een uitgebreid ontbijt was vanmorgen: geroosterd brood met roerei, yoghurt met granola, gekke Kellogs' met melk voor de jongens, koffie en sapjes en dat alles al om zes uur!
De dag begon zo vroeg omdat we vóór de grote hitte ons bootavontuur van vandaag wilden meemaken.
We voeren door een smalle kreek naar het water dat uitkwam in een meer. Het water was verbonden met de zee en had getijdenverschillen. We kwamen door smalle kreken tussen de mangrove door, je kon de wortels vastpakken en moest soms duiken vóór de luchtwortels die naar beneden hingen.
De dag begon zo vroeg omdat we vóór de grote hitte ons bootavontuur van vandaag wilden meemaken.
Luuk had gehoord dat je hier in de buurt met een kano het mangrove in kon waar krokodillen zitten en dat wilde hij wel meemaken. Ik vind het wel een érg spannend plan. Gelukkig bleken de krokodillen kaaimannen te zijn, was de kano een soort roeiboot én ging er een gids meer om te peddelen.
We voeren door een smalle kreek naar het water dat uitkwam in een meer. Het water was verbonden met de zee en had getijdenverschillen. We kwamen door smalle kreken tussen de mangrove door, je kon de wortels vastpakken en moest soms duiken vóór de luchtwortels die naar beneden hingen.
We zagen veel watervogels, met name verschillende reigersoorten en honderden krabbetjes die over de mangrovenwortels renden; Abel plukte er soms een vanaf en accepteerde de pijn van de bijtende scharen.
De kaaimannen hielden zich verscholen in de mangrove, we hebben ze niet gezien, maar het idee dat ze er wel waren was al genoeg voor het avontuur.
Toen we het meer bereikten, meeeden we aan bij een drijvende vlonder en mochten we zwemmen, toch wel een beetje spannend als je weet dat daar kaaimannen leven.
Na de boottocht reden we naar het strand daar, dat zag er heel anders uit dan gister: geen kleine baaitjes, maar een echt zandstrand met palmbomen. Het water was er ook veel schoner én er was een lichte branding. Het was héél rustig, we hoorden dat het vakantieseizoen voor de Zuid Amerikanen net is afgelopen.
Terwijl de familie in het water lag, zat ik onder een palmboom in de schaduw. Ik nam mijn yogahouding aan en deed een ademhalingsoefeningen. Het was deze keer niet moeilijk om te visualiseren dat ik op het strand zat en de kalme branding hoorde, wat een heerlijkheid
We lunchten op de terugweg in een 'restaurant'; daar moet je je iets anders bij voorstellen dan bij ons: een betonnen plateau met een dak van palmbladeren, open zonder muren, plastic tafels met stoelen en een onooglijke keuken, waar toch een aantal prima maaltijden in worden bereid. Ik ben dat uit Costa Rica al wel gewend, maar het blijft een aparte belevenis.
Terug bij het appartement was er uitgebreid vertier in het zwembad, de jongens hadden het helemaal voor zichzelf, want er zijn nauwelijks mensen hier.
De kaaimannen hielden zich verscholen in de mangrove, we hebben ze niet gezien, maar het idee dat ze er wel waren was al genoeg voor het avontuur.
Toen we het meer bereikten, meeeden we aan bij een drijvende vlonder en mochten we zwemmen, toch wel een beetje spannend als je weet dat daar kaaimannen leven.
Na de boottocht reden we naar het strand daar, dat zag er heel anders uit dan gister: geen kleine baaitjes, maar een echt zandstrand met palmbomen. Het water was er ook veel schoner én er was een lichte branding. Het was héél rustig, we hoorden dat het vakantieseizoen voor de Zuid Amerikanen net is afgelopen.
Terwijl de familie in het water lag, zat ik onder een palmboom in de schaduw. Ik nam mijn yogahouding aan en deed een ademhalingsoefeningen. Het was deze keer niet moeilijk om te visualiseren dat ik op het strand zat en de kalme branding hoorde, wat een heerlijkheid
We lunchten op de terugweg in een 'restaurant'; daar moet je je iets anders bij voorstellen dan bij ons: een betonnen plateau met een dak van palmbladeren, open zonder muren, plastic tafels met stoelen en een onooglijke keuken, waar toch een aantal prima maaltijden in worden bereid. Ik ben dat uit Costa Rica al wel gewend, maar het blijft een aparte belevenis.
Terug bij het appartement was er uitgebreid vertier in het zwembad, de jongens hadden het helemaal voor zichzelf, want er zijn nauwelijks mensen hier.
En nu zit ik met een Coronabiertje op het terras voor ons huisje op te passen op de jongens, terwijl Maarten en Hanneke nog een poosje op stap zijn om rustig rond te rijden en vogels te spotten. Het is een relaxed baantje, want het is inmiddels 'kijktijd' en dan kijken ze in pyama filmpjes te kijken op tablet en telefoon en hoef ik ze alleen af en toe van een snack te voorzien
Straks kook ik spaghetti a la carbonara en morgen wacht weer een nieuw avontuur!
Straks kook ik spaghetti a la carbonara en morgen wacht weer een nieuw avontuur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten