We reden vandaag naar een bos, een half uur rijden landinwaarts aan het begin van de bergen. Het was van een familie, je mocht er tegen betaling met een gids (de vader) in. We hadden niet gereserveerd en de gids had al andere bezoekers, wij kregen de zoon des huizes mee als gids. Hij was een jaar of tien oud, maar had een grote kennis van vogels én een scherp oog. De jongens maakten al snel contact en ik hoorde ze voor het eerst vrijmoedig Spaans kletsen.
De Beekjes waren helemaal in hun nopjes in het bos, dat is toch echt hun natuurlijke habitat.
Maarten gaat voor de vogels en ziet en hoort alles, onder andere de blauwe ara (die hebben ze niet in Costa Rica).
Hanneke gaat vol voor de vlinders, ze vangt ze met haar net, fotografeert ze in de val (een verknipte PET fles) en laat ze dan weer vrij.
Luuk is gek op stenen, vooral op glimmertjes met kwarts of piriet.
En samen zien ze óverál kleine beestjes, die ze zonder probleem vangen, alleen rupsen laten ze met rust, die kunnen giftige haren hebben.
En ik vond alles leuk (en soms best eng)
Onze gids bracht ons naar de bron waar de familie het water van gebruikt. Ze vingen er wat beestjes en toen viel er plots een gifslang van de oever naar beneden. De kinderen reageerden alledrie adequaat en vlogen het water uit, ze herkenden hem aan het driehoekige patroon op zijn huid.
Na de wandeling door het bos werden we ontvangen op een paradijselijk plekje in de natuur, een stuk de berg op. Ze hadden naast hun huis een ruimte om gasten te ontvangen: een traditioneel palmbladeren dak, hangmatten, een grote tafel en een enorme ventilator die ons koelte toeblies.
We kregen een heerlijke maaltijd geserveerd met soep en kip met rijst en patat van yucca.
Eenmaal thuis: zwembad, biertje, chippie, kijktijd voor de kinderen en dan eten en naar bed.
Morgen gaan we weer terug naar Cartagena.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten