Ik sluit elke avond blij mijn ogen, volkomen vrij en dankbaar dat al dit geluk me wordt toegeworpen, met de mannetjes tevreden slapend bij me op de kamer en/of gezellig in het grote bed.
Vannacht regende het voor de derde dag op rij en wéér was het overdag droog. Dikke mazzel!
Vandaag was er een plan waarin de woorden afdaling, vallei, forellenkwekerij en wandeling langs een rivier vielen, dus stelde ik me in op een makkelijke wandeling, maar het bleek anders dan ik me had voorgesteld. Bij het woord forellen had ik al argwaan moeten krijgen, die houden immers van snelstromend water en dat wijst op hoogteverschil!
We kwamen onderweg, dalend vanaf de hoogvlakte, in een gebied met spectaculair steile hoge rotsen en een waterval.
We arriveerden bij de forellenkwekerij, waar de opeenvolgende bakken vol forellen meteen een grote aantrekkingskracht op de jongens hadden.
Na een parkachtig aangelegde tuin met visvijver liep het pad al gauw omhoog en werd het weer een klauterpartij over gladde, stenen paadjes door het bos, langs het riviertje naar boven.
Je moet in Colombia niet bang zijn voor honden (hoor wie het zegt!), ze lopen bij bosjes los op straat, hier werden we ook ontvangen door vier ons tegemoet snellende, blaffende honden! Ze blijken steeds minder eng dan ik dacht, ook deze liepen even later gezellig met ons mee.
We liepen niet snel door het vlinders vangen, het vogels spottten en het kliederen met water onderweg, zodat ik het tempo wel bij kon houden.
Maarten houdt bij welke vogels hij ziet en hoeveel hij als eerste waarneming, soorten die niet in Costa Rica voorkomen, de tussenstand is: 247 soorten waarvan 140 nieuw.
De vlinderscore werd niet geteld, naar schatting 100, waaronder heel wat nieuwe; ze zijn gefotografeerd en moeten thuis nog op naam gebracht.
De autorit naar ons volgende adres in het dal was rampzalig, één grote file door wegwerkzaamheden over een grote afstand. Het laatste deel reden we door het dal tussen de hoge bergen met prachtige uitzichten op de hoogte bergen.
In Colombia loopt de Andes in drie parallelle, verticale bergketens, we komen van de meest oostelijke top en daalden nu tussen de middelste en de oostelijke, tot vrijwel op zeeniveau.
We daalden van ca 2700 meter naar ca 250 m en de temperatuur steeg meteen naar boven de dertig Wat een overgang!
We hebben een huis op een park mét een zwembad. De kinderen waren na de lange rit blij het water in te kunnen springen. Pas toen het donker werd, wandelden we het dorpje en.....
...... aten we op een terrasje (Luuk met afgewend hoofd),
Morgen naar een 'droog bos', aan de oostkant van de middelste bergketen valt weinig neerslag, wat zich vertaalt in een andere vegetatie.
Ik ben benieuwd of het verschil voor mij ook zichtbaar is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten