We werden uitvoerig langs alle voorzieningen geleid en onze gastheer toonde met trots het weidse uitzicht op el campo (de velden) wáár je maar keek (alsof we niet al de hele dag door el campo hadden gelopen!)
Heel lief en aandoenlijk.
Hij leerde me dat Johanna (mijn doop- en Caminonaam) in het Spaans Juana (zeg: goeana) is, die houd ik er in!
Vanmorgen genoten we extra van een heerlijk ontbijt na twee dagen zonder en bij een bakkertje scoorde ik een vers stokbroodje voor onderweg. Óns kon niets gebeuren.
De weg liep vandaag als één streep recht uit, zonder bochten. De enige afwisseling was de lichte glooiing van de weg, zodat er na aankomst op het hoogste punt weer een nieuw vertepunt ontstond.
Gek genoeg vlóóg de dag voorbij. Ik heb niet eens mijn oortjes in gehad!
Ik had er plezier in de woorden van de meditatiecoach op mijn voeten nog eens toe te passen. De verbondenheid met de aarde onder je voeten voelen, dan afwikkelen, met kracht afzetten en in het ritme meetellen. Al gauw hoorde ik niet anders dan knerp-knerp, knerp- knerp van de steentjes onder mijn schoenen.
Met zulke gedachten kan ik me bezighouden en verder fladdert er van alles door mijn hoofd.
Ik kan me voorstellen dat het met somber weer en een mindere stemming een moeilijke etappe had kunnen zijn.
Deze man zijn we al eerder tegengekomen. Hij loopt de Camino met drie paarden en een hond. Ze kwamen ons stapvoets voorbij. Het waarom? Geen idee!
Het zal nog best lastig zijn om steeds onderdak voor zo'n hele menagerie te vinden!
Vanavond gaat onze gastvrouw een maaltijd voor ons en de enige andere pelgrim in huis klaarmaken.
Het rook al lekker bij aankomst, dus onze verwachtingen zijn hoog gespannen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten