De meeste mensen schieten al in de stress bij de gedáchte aan een bezoek aan IKEA, mijn dochters zijn er gek op en vinden het ook enig om meubels in elkaar te zetten. Toen ik besloot dat ik er nog een boekenkast bij moest hebben, gaf Hannah direct haar vrije dag op voor een gezamenlijk winkelbezoek.
Na een grondige verkenning van de bovenetage (de showroom) lunchten we met vega-Zweedse balletjes (tóch iets minder dan de gehaktballetjes) met patat en gratis(!) koffie met mijn Familypas.
Ik kocht de kast voor op mijn studeerkamertje, zodat ik fotoboeken uit Zegveld kan herbergen en, omdat het allemaal niet zoveel kost, deed ik Hannah een stoer ribfluwelen voetenbankje en vloerkleed cadeau, verder kocht ik een paar kussenhoezen om mijn slaapbank op te pimpen en voor ik het in de gaten had liep de eindafrekening flink uit de klauwen.
Met een volgeladen auto leverde ik Hannah thuis af en kwam ik nét op tijd aan voor mijn dienst in het hospice.
We liepen er ons de benen uit het lijf, ik kwam om acht uur thuis, at een maaltijd uit de vriezer en had toen een telefonisch reisoverleg met Cecilia. Zij had al uitvoerig voorbereidend werk verricht. Omdat we toch wat vliegschaamte krijgen met al onze vluchten naar Spanje en Italië boeken we nu een 18 uur lange treinreis met drie overstappen én een couchette naar Florence in het najaar.
We wandelen dan samen naar Pisa, waarna ik nog een stuk verder wil gaan lopen op de Via Francigena richting Rome.
En nu moet ik mijn rugzak pakken voor een wandel weekend met de broertjes morgen.
Wat heb ik toch een zwaar bestaan als pensionada! 😉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten