Afscheid van de sneeuw: 13.6 km en 520 m omhoog

En wéér heb ik gister na het eten niet meegedaan met spelletjes als Regenwormen, Boonanza enzo. 

Ik keek op mijn kamer naar '2 voor 12' op mijn telefoontje en sliep nadien voldaan en rozig heerlijk in onder mijn hoteldekje.

Een voetafdruk met spikes in de verse sneeuw

We werden vanmorgen verrast door een dun laagje verse sneeuw toen we op 1700 meter werden afgezet voor de laatste wandeldag. Het gekraak van verse sneeuw onder je schoenen is zó fijn. 

Deze wandeling had 520 hoogtemeters, maar omdat het minder steil was ging het me een stuk makkelijker af. We liepen via een glooiende helling naar uitgestrekte sneeuwvelden. In de zomer zijn dat weides waar de koeien grazen. Verspreid stonden er zomerboerderijen, die 's winters, als het vee in het dal op stal staat, niet bewoond zijn. 

             Hoe Duits wil je het hebben? 

We hadden een koffiepauze waar ik de beste Apfelstrudel van deze week at, misschien wel de beste ever! 

Vanaf de hoogvlakte hadden we een prachtig uitzicht op de bergpieken rondom.

Na de laatste wandeling past een mooi biertje! 

Ik ben dik tevreden over deze week, maar een week is ook genoeg voor een groepsreis. Ik merk dat ik me ga ergeren aan bepaalde deelnemers, op anderen ben ik uitgekeken en inmiddels heb ik genoeg gesprekjes gevoerd tijdens het wandelen en aan tafel. 

Tijd om naar huis te gaan. 

Kijken wat het gewone leven weer voor me in petto heeft.