Juliana en de Houthavens

Het programma van vandaag veranderde tweemaal door weersomstandigheden. Uit angst voor sneeuw en gladheid reden we niet naar de 's Gravelandse Buitenplaatsen, maar treinde ik naar Amsterdam CS, waar Simone me opwachtte. De natte sneeuw was ons té nat, dus kozen we voor een culturele tijdsbesteding. 

We bezochten de tentoonstelling van Juliana in de Nieuwe Kerk.

De jurk die ze onder de hermelijnen mantel droeg bij de inhuldiging, zonder kroon maar met een versierd mutsje

Drie generaties: Emma, Wilhelmina en Juliana 

De tentoonstelling vertelde over haar leven als prinses, als koningin, als moeder, als echtgenote en oma met alle politieke en privé gebeurtenissen in de jaren van haar koningschap. Het bleek dat ik meer van het koningshuis uit háár tijd weet dan van de Beatrix periode. Zij was koningin toen ik jong was en dat maakte toen zeker meer indruk. 

Zo zag ze er uit toen ik jong was, zo herken ik haar het best

Ik kijk in musea en bij tentoonstellingen ook altijd een beetje met Marcels oog voor hoe het is ingericht en vormgegeven.

Er was een overkill aan informatie: veel voorwerpen en foto's met bijschriften, grote borden die de gebeurtenissen door de decennia heen vertelden, een audiotour ingesproken door verschillende (bekende) Nederlanders, een aparte audiotour voor jongeren (met Emma Wortelboer), bewegende beelden, oude filmfragmenten. Al met al best onrustig, maar wel afwisselend. 

Toen we weer buiten kwamen, was het droog en liepen we nog 12 km van de Trage Tocht Houtkades. 

      De eerste narcissen in het Westerpark

Deze loopt door het gebied ten westen van het Centraal Station door het Westerpark via een buurt uit de jaren twintig met huizen en gebouwen in Amsterdamse school stijl naar het Houthaven gebied waar in de laatste jaren een hele wijk is gebouwd met moderne huizen en appartementen naast gerestaureerde pakhuizen en havengebouwen, die plaats bieden aan bedrijfjes en woningen. 

Leuk om zo een onbekend deel van de stad te ontdekken.