Breiwoede

Ik heb de kerstboom en alle andere kerstversierselen afgevoerd, de boom ligt eenzaam buiten te wachten tot ie genadeloos versnipperd wordt 😥, de naalden zijn door de slang van de stofzuiger verdwenen en de doos met ballen is verbannen naar de kelder.

Nu heb ik een oude passie nieuw leven ingeblazen: breien! 

In de jaren zeventig, toen ik met studiegenote en vriendin Lidwien samen een etage bewoonde in Amsterdam zaten we avonden te kletsen en te breien. We woonden dicht bij een HEMA, die in die tijd een ruime collectie wol had en een dik patronenboek verkocht, we waren er vaste klant. 

In die tijd breidde iedereen en overal, er waren er zelfs die in de collegezaal zaten te breien (tot ergernis van de professoren, zóver ging ik niet). Ik herinner me de diensten op de EHBO in het ziekenhuis waar ook alle verpleegkundigen druk waren met bollen wol en tikkende pennen en ik weet nog welk vest ik breidde in de eenzame avonden van mijn interne co-schap in een psychiatrische inrichting in Veldhoven.

Opeens was die periode over. 

In de jaren dat de kinderen klein waren kreeg ik het weer te pakken en breidde ik stápels truitjes, liefst met ingewikkelde ingebreide patronen. 

De laatste revival was toen Abel en Luuk geboren werden, maar toen ze naar de tropen verhuisden hadden ze die niet meer nodig. 

En dit weekend sloeg het breivirus opeens weer toe, ik vond na een speurtocht op internet een patroon van een trui met raglanmouwen in patentsteek, die op het plaatje leek op de heerlijk warme trui die ik jarenlang droeg tijdens de frisse avonden op onze kampeervakanties. Ik weet niet hoe die plots uit mijn leven is verdwenen, ik zie hem nog zó voor me op een plank in mijn kledingkast in Zegveld. Is ie verdwenen bij één van de opruimacties waarmee ik de laatste jaren door het hele huis ben gegaan of heeft ie bij de verhuizing de overtocht niet gehaald? 

Ik kon niet wachten tot de winkel maandag weer open was en kocht een zak vol knotten wol. Blijkbaar valt een mens steeds terug op zijn favoriete kleur; ik ging op zoek naar donker rood en kwam tóch met geel thuis, een kleur die in mijn huis ook overal terugkomt. 

Ik bracht het geduld op om de steek te oefenen en een proeflapje (met foutjes zoals je ziet) te maken en vervolgens...

....zat ik tot 12 uur 's avonds fanatiek op de bank te breien en dan met stijve, verkrampte ledematen naar bed,  héérlijk!