We hebben Marcel na vijf dagen quarantaine bevrijd uit zijn eenzame opsluiting, hij intbeet weer gezellig mee aan tafel vanmorgen.
Vandaag zaten we uren in de auto met Maarten en de kinderen, Hanneke bleef achter om 'op de studenten te passen'.
Helaas bracht de navigatie van de bookingsite ons ruim een half uur van de juiste plek op een hobbeldebobbelweg ver van de bewoonde wereld, zodat we de eerste helft van de kwart finale op tv misten en via de radioverslaggeving moesten horen hoe Nederland op achterstand kwam.
We kwamen terecht in een heel klein dorpje en reden via een blubberige zandweggetje naar ons huisje. Het is heel simpel en eenvoudig en ligt aan de oever van de rivier Rio Céleste, de eindbestemming van onze reis. Het is zó bijzonder en idyllisch dat ik er een paar foto's van deel.
Uitzicht op de rivier vanaf de boven verdieping
En we zijn alweer vergeten dat 'we' hebben verloren. Morgen nieuwe avonturen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten