Nou hij staat hoor, mijn boompje, zonder overleg met wie dan ook, zonder compromissen, precies groot genoeg, bont gekleurd met een greep uit onze vier(!) dozen kerstversierselen. En zonder van die heftige slingers.
Er bleken nog maar bar weinig originele kerstversierselen over te zijn die de storm van ons huwelijk met vier kinderen en meerdere katten (die er wel eens een bal uittikten of een boom in zijn geheel omhaalden) hebben overleefd, die verdeelden we.
Een vogeltje met de goede kant naar voren,
omdat aan de achterkant een groot gat zit.
verder een potpourri van versierselen
Marcel heeft ook nog de paar resterende oude versierselen die we bij moeder Lies op zolder vonden.
De broers en ik hebben ons wel afgevraagd waar de kerstspulletjes van onze ouders zijn gebleven; we hebben zelf het huis leeggehaald, maar niemand heeft daar iets van. We zullen toch niet zó rigoureus geruimd hebben dat ze rücksichtlos zijn weggegooid?
Op de derde zondag van de maand is er een Camino 020 wandelgroep, die in en rond Amsterdam wandelt en waarbij je zonder aanmelding mee kunt lopen.
Ik treinde naar station Amsterdam Zuid, van waaruit we een rondwandeling maakten door de parken van Amsterdam Zuid. Verrassend hoeveel park er is, we liepen vrijwel voortdurend door 'groen' gebied. Het was ijzig koud met een gemene, snijdende wind. Het bleek onderweg op sommige stukken nog gevaarlijk glad te zijn, waardoor ik gespannen en voorzichtig ging lopen. Moeder Lies noemde dat 'hoekig' lopen, niet fijn.
Onderweg heb ik gezellig lopen kletsen met verschillende bekenden en onbekenden, ondermeer over wandelplannen en andere vakanties. Ik kreeg meteen al weer zin in nieuwe avonturen!
Nu ben ik weer thuis, met een glas warme glühwein en speculaasjes onder een dekentje op de bank om weer warm te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten