Avondjes Uit

Meestal kruip ik na het avondeten en de afwas lekker op de bank met een kopje koffie, een koekje en nu het najaar een zacht dekentje, televisie of een muziekje, kaarsje aan; dan ben ik helemaal tevreden voor de rest van de avond. 

Voor deze huismus was het dus best bijzonder om twee opeenvolgende avonden op stap te zijn. 

Gisteravond was er voor het eerst sinds Covid weer eens een etentje van de club gepensioneerde specialisten van het Hofpoort Ziekenhuis. Hoewel ik de pensioengerechtigde leeftijd nog niet eens bereikt heb, ben ik al jaren lid van dit gezelschap, sinds ik ziek werd en stopte met mijn praktijk; ik ben er nog steeds een jonkie. 

Wij hebben wel en wee gedeeld in het Hofpoort ziekenhuis in Woerden, dat inmiddels onderdeel is geworden van het Antonius ziekenhuis.

Op de werkvloer hadden we korte lijnen en makkelijk onderling overleg en kletsten we aan tafel tijdens de lunch in het restaurant; in de stafvergaderingen bakkeleiden we over inkomensverschillen, dachten we mee over verbouwingen, vernieuwingen en de fusie die ons boven het hoofd hing.

Toen ik in 2014 besloot niet meer terug te keren, maakte het dat ik aan die fusie ben ontkomen; een geluk bij een ongeluk. 

Het was heel leuk om elkaar weer te ontmoeten en te zien hoe een ieder geniet van deze levensfase met grootouderschap, verhuizingen naar appartementen en het bestaan in een lagere versnelling. Iemand noemde het 'vertraging', dat klinkt wel heel bejaard, maar het geeft het tempo wel goed aan, genieten in het moment, zonder de haast en stress die we altijd in het ziekenhuis hadden. 

Natuurlijk is er ook sprake van ziektes en ongemakken en hebben we te maken met het verlies van oud collega's, maar het is ook fijn om dat samen te delen. 

We dineerden met 21 man/vrouw aan een lange, feestelijk gedekte tafel in het Oude Stadhuis in Montfoort. 

En vanavond was er een indrukwekkende, live Gala-balletvoorstelling vanuit het Royal Opera House in Londen te zien in de bioscoop te ere van het 60 jarig bestaan van Vrienden van dit theater.

Ik was er samen met Geertje, gekleed op een avondje uit: zij met een glimmende broek, ik een glimmende blouse. 

Het werd een bijna drie uur durende voorstelling, waarin negen verschillende choreografieën werden gedanst. 

Het was een heel gevarieerde avond, waarin we prachtig klassiek ballet zagen, maar ook modernere dans, waar ik zelf niet zo gauw voor kies. We zagen een prachtig sensueel duet met haast acrobatische, vloeiende bewegingen op moderne muziek, werden verrast door een groep expressieve, boze jonge dansers vol agressie in hip hop stijl en schrokken van een stuk met niet-melodieuze moderne muziek. 

Als slotstuk werd 'Diamonds' (toepasselijk bij het 60 jarig jubileum!) gedanst, een onderdeel van het ballet 'Jewels', een spectaculair ballet met een toneel vol dansers en danseressen in prachtige witte tutu's en een indrukwekkend stel solisten (heet dat zo bij ballet? 🤔)

In de pauze een glas wijn en een hapje, een heerlijke avond. 

Na afloop ontnuchterd door een donkere, koude en natte avond op de fiets naar huis.