Toen ik de aankondiging van deze tentoonstelling in het Singer museum in Laren zag waren er heel wat vriendinnen met wie ik daar naar toe zou kunnen gaan, maar het leek me ook een héél leuk uitstapje met de dochters.
De sfeer in Laren was uitgesproken anders dan in Woerden of Utrecht, onmiddellijk voelden we de 'kak' van het Gooi; ik verwachtte ieder moment een Linda de Mol of andere Gooise Vrouw tegen te komen. Sjieke vrouwen, mannen met pastelkleurige truien, poloshirts, rode sjaals en matzwarte Porsches.
Het Singer Museum was prachtig. De zwanen in het kunstwerk buiten zijn symbool van het museum en verwijzen naar villa 'de Wilde Zwanen' van het echtpaar Singer; de vrouw richtte na het overlijden van haar echtgenoot het museum om hun kunstverzameling in onder te brengen.
Het museum heeft een prachtige 'wilde' tuin met beelden en kunstwerken.
We dronken eerst koffie met een taartje in het sfeervolle restaurant vóór de open haard.
Het familieportret van Charley Toorop met haar twee zonen en dochter staat ook op de poster van de tentoonstelling.
In de zalen werd getoond hoe de positie van de vrouw in de laatste 150 jaar veranderd is, waarbij verschillende aspecten van die veranderingen per zaal werden belicht.
De vrouw op de barricades:
Hedy d'Ancona, Aletta Jacobs en anderen
Professioneel:
De dienstmeisjes, winkelverkoopsters, telefonistes, fabrieksarbeiders enz.
In de kunst:
Musiceren, zingen, schilderen was allemaal prima als hobby, maar publiekelijk optreden voor geld, dát paste niet voor een vrouw.
Ik lees op het moment de roman 'Wat stilte wil' van Japin, een historische roman waarin het leven van Anna Witsen wordt beschreven die in de 19e eeuw een carrière als zangeres ambieert en daar geen kans voor krijgt, omdat het niet 'gepast' is, een zelfde thema.
De kunstverzamelaar:
Als moeder:
De tentoonstelling gaf duidelijke informatie bij de schilderijen en foto's. Het moet een heel werk geweest zijn om de kunstwerken uit te zoeken, in thema's in te delen en bijeen te brengen.
Het gaf een heel gevarieerd overzicht van vrouwenemancipatie in de laatste anderhalve eeuw. Zo was ik tóch weer verbaasd te horen dat pas in 1956 een vrouw niet meer automatisch werd ontslagen als ze trouwde.
De tentoonstelling loopt tot 8 januari 2023.
En thuis maakte ik een quiche met pompoenpuree, ras el hannout, spruitjes, feta en geroosterde pijnboompitten.😊
Geen opmerkingen:
Een reactie posten