Dag 4, naar Monte Firidolfi: 14 km

Gistermiddag was ik echt even in de lappenmand, ik zat niet in de zonnige tuin, maar lag in mijn bed te snotteren en te hoesten. Aan het eind van de middag is Cecilia het dorpje ingelopen en haalde een Coronatest (negatief gelukkig!) en een verstuiver met neusdruppels voor me. Ik slikte een paracetamolletje en kon 's avonds gelukkig wél genieten van mijn taglionini (dunne tagliatelle) met cavallo nero, pancetta en geroerbakte spinazie met knoflook en een pepertje. 

De agriturismo, een familiebedrijfje was wat verlopen en het restaurant zag er niet bijster gezellig uit met zijn knaloranje plastic stoeltjes, maar de papa in de keuken zette gelukkig wel wat lekkers op tafel.

De luchten vanmorgen waren weer veelbelovend, het werd een mooie, heldere en zonnige dag. 

We voelden ons allebei een stuk beter: Cecilia liep soepeler en de neusspray heeft mijn gesnotter flink verminderd, zodat we de geplande route weer oppikten.

Al snel verlieten we het asfalt en liepen we het bos in, dat voelt zo fijn, als je wordt omarmd door de stilte van de natuur, zonder mensen en alle onrust en geluiden die ze maken.

We worden luie wandelaars, de dagafstanden liggen een stuk lager dan we gewend zijn, maar het bevalt ons best. We nemen rustig tijd voor pauzes, eten onze belegde focaccia's (die bevallen prima en ze verkopen ze in de meeste barretjes) in het gras en prijzen ons gelukkig met het heerlijke weer. 

Na de bossen weer olijven en wijngaarden, met rijen wijnstokken, die geometrische vlakken op de hellingen vormen. 

En nu zitten we heerlijk in het zonnetje voor onze AIR.BNB van vandaag met het wasje aan de lijn, de kat van de buren op bezoek en voldoende WIFI om ons te amuseren.