Zaterdagmiddag kleedde ik me in mijn zwarte, mouwloze concertjurkje (zo heet ie omdat ik hem nooit zomaar draag) met zilveren ketting, armband en oorbellen.
Met mijn haren geborsteld en een beetje lippenstift op zag ik er feestelijk uit, klaar voor een avondje uit met Marcel naar het Concertgebouw met een borrel arrangement na afloop. Ik was nog even volkomen overdressed naar de Jumbo gelopen voor een boodschapje en toen kwam die maag opeens weer in opstand, even later zat ik op de rand van mijn bed met mijn teiltje, wéér spugen en het feestje ging niet door.
Ik kroop in mijn bed en bleef er ook zondag nog steeds beroerd in liggen, té slap om overeind te zitten en daarmee liep ik mijn uitje met de dochters mis: een tentoonstelling in het Catherijne Convent mét lunch.
Gea stuurde dit weekend een recensie door uit de NRC, waarin het boek Tussen twee werelden van de Amerikaanse schrijfster Suleika Jaouad wordt besproken; daarin schrijft ze over de tweedeling die er is tussen gezondheid en ziekte. Zij kreeg als 22-jarige leukemie en werd behandeld met intensieve chemotherapie en een stamcel transplantatie.
Mijn interesse was gewekt en ik heb het boek gedownload op mijn e-reader.
Een citaat uit de recensie die ik sterk herkende:
"Een van de ergste dingen aan ziek zijn – los van de pijn en andere lichamelijk ongemakken – is het gevoel van afhankelijkheid en het verlies van controle dat daarmee gepaard gaat"
En uit het boek:
"Wie ziek is, gaat op zoek naar manieren om toch iets van controle te behouden."
Zij ging ook bloggen.
En zo lag ik dit weekend met controleverlies over míjn situatie te piekeren en me af te vragen of ik wel naar Tsjechië zal durven reizen donderdagavond.......
Vanmorgen kwam ik in actie: ik liet bloedprikken in het UMCU, dat liet niks bijzonders zien.
Ik stuurde een e-consult naar de hematoloog, zij wist het ook niet en vraagt een nieuwe scan aan én ik kon vanmorgen bij mijn nieuwe huisarts terecht, zorgelijke blikken.
Ze zag in mijn pijnlijke keel roodheid met blaasjes. Nu bedacht ik me dat ik in december een herpes slokdarmontsteking heb gehad, waarna ik opnieuw een half jaar antivirale middelen moest slikken, die zijn half juni weer gestopt. Het lijkt erop dat de Herpes weer bezig is.
Nu is de werkdiagnose: Herpes infectie van keel en maag. Ik ga weer antivirale pillen innemen, medicijnen tegen de misselijkheid en zuurremmers.
En zo blíjf ik een speelbal van mijn ziekte, of ie nu zélf de kop opsteekt of dat er gekke infecties als gevolg van de transplantatie zijn.
Het blijven ups en downs, maar ik heb nu weer goede moed.
En nu hopen dat ik de komende dagen opknap ........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten