Lekker bezig

Aan een ieder die zich gister afvroeg of het wel goed met me gaat en of ik me niet alleen, ellendig en nutteloos voel: ontspan, ik ben na een dag van klusjes doen en nadenken mijn existentiële crisis weer teboven.

Toen ik me deze dagen realiseerde dat ik opeens allemaal taken ben kwijtgeraakt die me voldoening gaven, was ik opeens in verwarring. Ik heb het blijkbaar nodig om tevreden te zijn over mijn daden en mijn productiviteit voordat ik mezelf tijd voor ontspanning gun. Misschien is het tijd dat ik die instelling verander. Ik heb in mijn volwassenheid altijd hard gewerkt, vier kinderen grootgebracht, geholpen drie huizen te verbouwen, ik ben ziek geweest met ingrijpende behandelingen, ik heb mijn zieke moedertje bijgestaan, mijn schoonmoeder veel aandacht gegeven en ik ben nu gepensioneerd. Misschien is het wel tijd om te doen waar ik zin in heb, gewoon een boek lezen op klaarlichte dag, een wandelingetje maken en tevreden zijn met kleine bezigheden. 

Niemand vraagt van mij dat ik mezelf doelen blijf stellen, waarom zou ik mezelf overvragen. Geniet van je vrijheid! 

Ik heb getracht het vliegen en maden probleem de baas te blijven. Ik verhuisde mijn grote afvalbak naar de berging en kocht een tweede pedaalemmer voor mijn gemengd rest- en groenafval, zodat ik elke twee dagen een nieuwe zak kan nemen.  Toch trof ik vanmorgen, oh gruwel, een heel leger vliegen aan tegen de ramen in mijn huiskamer! Ik pakte de stofzuiger en bleek al snel aardig bedreven in het opzuigen van de vliegen. Ik kon niet traceren waar ze vandaan kwamen, afwachten hoe het verder gaat! 

Ik bracht zakken met piepschuim naar de vuilstort, deed boodschappen en kookte soep in het hospice.

Ik heb na aanschaf met veel liefde en aandacht het mangohouten blad van mijn eetkamertafel behandeld met spullen uit een onderhoudset, maar er ontstonden lelijke loslatende fliebertjes. Na telefonisch overleg met de producent van dat spul ben ik nu bezig om die beschermlaag los te schuren met fijn schuurpapier, wat een pokkenwerk is dat! Daarna moet ik hem opnieuw inkwasten met dat beschermgoedje en hopen dat het nu wel goed hecht.....

En, ik heb een slimmigheid verzonnen om de luxaflex te fixeren, zodat ie niet meer naar beneden komt als ik hem wil gebruiken, nu kan hij niet meer schuiven. 😉

En je begrijpt, na al deze bezigheden voel ik me voldaan, zo ben ik nu eenmaal geconditioneerd. Ik verdien mijn biertje en mijn avondje televisie. 

Kan een mens dat nog afleren als ie 65 is?