Gaat het morgen echt gebeuren?

Ik heb zó'n rotsvast vertrouwen in de diagnose en de werkzaamheid van de voorgeschreven middelen, dat het placebo-effect zó groot is dat het ruimschoots genoeg moet zijn om te herstellen. Het geeft me ook een plezierig gevoel straks op pad te gaan, weliswaar naar een bekende plek, maar wél het avontuur van een reis in die Flixbus. 

Ik ben al begonnen met het leegeten van mijn koelkast. Ik braadde twee kippenpoten, waarvan er één gebraden en al het vriesvak in kan en maakte een pastasaus met resten wortel, bleekselderij, paprika en trostomaten, waar ook weer twee bakjes van in het vriesvak gingen. Helaas nam ik ook afscheid van een half bosje uitgelopen radijsjes (die wél lekker waren in de aardappelsalade waar ik ze voor nodig had, maar die ik verder écht niet lekker vind). Ik boende de groentelade schoon en nu liggen er alleen nog twee glanzend gele citroenen die mijn afwezigheid wel gaan overleven. Koelkast leeg, vriesvak gevuld én een verse maaltijd op tafel. 

Zoiets onbenulligs geeft me een héél voldaan gevoel!

Arme buren. Ik heb best veel planten in mijn huis die ik deze zomer zeker twee keer in de week water moet geven én dan heb ik een heel aantal potten op het balkon die ik zelfs dágelijks water geef. De buren zullen zich er over ontfermen, ik hoop met liefde en toewijding. 

Marcel liet via de app weten een boek te hebben voor Larry in Tsjechië, ik fietste naar Zegveld om het op te halen en kijk waar ik mee terug kwam in mijn fietstas! Eén boek? Ja, in drie delen!!! Ik ben nog net niet gekapseisd met mijn fiets. 

Ga ik dat allemaal meezeulen??

          toegift, balkon bij avondrood